01-01-2016 Vuurwerk veroorzaakt dood nijnkind Inge

Zó graag was ik met een vrolijke nieuwjaarswens begonnen maar niets is minder waar.
De 8e Hemel veranderde vannacht in een hel, wat de dood van zieke nijnkind Inge heeft veroorzaakt.

Het verse nieuwe koppel(de Dalton en zijn harem, gered van de slacht) had de eerste dagen wat onschuldig gestoeid waardoor nijn Inge een paar oppervlakkige wondjes had opgelopen.  Uit voorzorg had ik haar medicatie gegeven maar toch werd ze slechter.
Op oudejaarsdag waren mijn zorgen te groot en hebben we haar door de dierenarts laten bekijken.  Deze zag haar niet in levensgevaar en gaf medicatie mee voor de aankomende dagen.

Op oudejaars-avond, tussen de zorgen omtrent de andere patiëntjes door heb ik haar xtra veel zorg gegeven.  Dankbaar at ze haar dwangvoeder op en ze verbaasde me met haar enorme wilskracht om te vechten voor haar leven.
Ik vocht dus mee, tot be honest, met zorgen om haar.

Tot mijn grote vreugde begon ze laat in de avond en na middernacht weer van haar hooi te knabbelen, ik was zó trots op haar en ze liet mijn hart smelten, met haar bijzondere karakter.

De nacht verliep verder rustig binnen de muren van de 8e Hemel maar buiten leek het oorlog.
Ons altijd rustige dorp ging los met vuurwerk en carbit, tot mijn grote ergernis(zachtjes uitgedrukt).

Bewust heb ik de muziek (in elk verblijf een radio) lang op maxie-stand gehad en de diertjes deden het top.
Een aantal dieren had ik uit voorzorg medicatie/supplementen gegeven voor de herrie-dag en ook zij deden ‘t prima.

De stal waar Inge verbleef was mijn grootste zorg want de herrie kwam door de muren heen maar het ging ook daar goed met de diertjes.

Om 02.00 werd het rustiger en besloot de muziek overal op een lage stand te zetten zodat de echte rust zou wederkeren.  In de stal van Inge als laatste en wederom at ze van haar hooi.  Ze leek moe maar ook vredig en rustig.

Terwijl ik net mijn bed kon opzoeken leek er een ontploffing, zo’n gigantische knal.
Het hele huis in rep en roer maar mijn allergrootste zorg was zwakke Inge.
Direct ben ik naar stal gerend maar ik was te laat.
Haar hartje had het begeven.

Boos en verdrietig schrijf ik dit maar ik probeer positief te blijven voor de andere inwoners, die me nodig hebben en deze vreselijke ervaring te gebruiken om andere dieren te helpen.

We hebben vandaag de media aan geschreven zodat Inge’s dood niet helemaal zinloos zou zijn en haar dood misschien iets mag betekenen voor andere diertjes, die door onze belachelijke oud en nieuw-traditie moeten lijden, elk jaar weer.

Vrees dat de media dit nieuws niet belangrijk genoeg vindt, dus helpen jullie mee met deze strijd voor de dieren?  In onze ogen is het al lang genoeg geweest…

Lieve Inge, je was hier nog zó kort en je was nog zo jong.
Onbeschrijflijk gefrustreerd door je dood, hoop ik dat je voor heel even hebt genoten van je leventje in de 8e Hemel.
Je hebt mijn liefde gevoeld en die van je vriendje Dalton,ik hoop zó dat je dat nog voelde vannacht.
Het spijt me lieve meis,had ik maar…
Rust zacht.

Happy New-Year lieve mensen, met double feelings, we vechten door voor minder dierenleed dit jaar…

De foto is ter illustratie, ik had nog niet eens foto’s van haar
kunnen maken.
Op de foto mijn allereerste opvang-konijnen,die me de
inspiratie gaven (slacht)konijnen op te vangen en een
goed leven te geven.