04-05-2020 Afscheid van Bo

Meer dan een week geleden ging je heen, maar nog steeds kan ik de rust niet vinden je afscheid te schrijven Bo.
Maar ik wil je loslaten nu…

De oude garde verdwijnt langzaam, waarin jij een grote rol speelde.
Je was de eerste officiële stichting-kat.
Afkomstig uit het asiel, waar je als langzitter kansloos was.
Je was suikerpatiënt, niemand wilde je.
Je mocht lekker komen genieten van je leven bij mij en dat deed je!

Je genoot enorm, niemand kon zo dankbaar liggen als jij lieve Bo, genietend van de zon (foto), de vrijheid én het lekkere eten, ook favoriet op je bucketlist. 

Je lijf kreeg zoveel mankementen, maar jij bleef vasthouden aan het leven.
Alsof je elke seconde wilde voelen.
En opeens was je lijf op.
Mijn worst scenario, tijdens de maandelijkse klussendag.
Geen ruimte voor verdriet, geen tijd voor een rustig afscheid.
Maar misschien was dat juist wat jij wenste… 
Op jouw manier, zonder poespas.
De laatste minuten mochten we even bij je zijn, alsof je zelf de regie in handen had.
Het was goed zo ventje, maar wat doet het pijn je te moeten missen.

Rust zacht mooie jongen en geniet weer met je vrienden Dibbes en Zen, zoals het altijd was.
Voor eeuwig.❤️