06-03-2020 Lieve blinde Bassie is niet meer

Lieve kerel,

wat een leegte laat je achter.
De roedel schapen is in rouw, jouw roedel.
En ik kan het nog niet vatten Bassie, het ging zó snel.
Ik probeer het te verwerken en terug te denken aan de geweldige tijd met je.

Op de ochtend van je overlijden heb je nog heerlijk gegeten.
Niets wees erop dat het de laatste keer zou zijn.

Ik was aan mijn ochtendronde bezig toen ik je opeens zag liggen.
Direct zag ik dat het mis was en belde de dierenarts.
Ik wilde hoop blijven houden, maar ik wist dat ik mezelf voor de gek hield.
Hetzelfde zag ik bij jou lieve vriend.
Toen de dierenarts er was gaf je je over, je legde je mooie hoofd in mijn handen en liet het gebeuren, in alle rust.
De roedel stond om ons heen, je vriendin Sik Sik probeerde me nog op andere gedachte te brengen, zo ontroerend.
Even werd het mij teveel.
Ik vloekte en sprak uit waarom ik in godsnaam dit werk heb gekozen, waarop de dierenarts zei, ‘omdat je hen gelukkig maakt’.
Zo waar.
Jouw geluk was zoveel belangrijker dan mijn verdriet nu Bassie.

Nu ben je weer bij je broer.
Rust zacht lieve vriend en geniet voor altijd van elkaar.