1-4-2017 Nijn Sharon overleden

Wat was ik dol op je meis…
Samen hebben we zóveel meegemaakt.
Je was zó schrikachtig in ‘t begin tot je een kwaadaardige tumor kreeg vorig jaar.

Ik moest je weken lang elke dag xtra verzorgen na je operatie.
In het begin vond je dat vreselijk en ik twijfelde of we dit vol gingen houden.
Na enige tijd begreep je dat ‘t je hielp en je liet ‘t toe.

Toen je volledig herstelde(na 2 maanden) kwam de ommedraai bij je.
Opeens was je als was in mijn handen.
Zodra je me zag kwam je vrolijk aan gehobbeld en wilde je altijd even een knuffel.
Het ontstaan van onze bijzondere band…
Wat genoot je,samen met je vriendje Dalton.
Alsof je me xtra dankbaar was voor de goede verzorging en het herstel.

Tot die rot ziekte terug kwam.
We gingen samen knokken, meisje, wat een respect had ik voor je.
Je wilde niets liever dan vasthouden aan ‘t leven en had er alles voor over.
Even leek het beter te gaan, maar je lijf had teveel geleden en raakte op.

Een paar weken geleden heb ik je samen met je vriendje alvast naar buiten verhuisd.
Eerder dan je andere vriendjes, maar ik gunde ‘t je zó, ik wist dat je niets liever wilde.
En wat genoot je!!
Zóveel keren bezorgde je me een big smile, als je tevreden languit lag in het zand.
En stiekem had ik hoop dat je beter werd, maar dat gebeurde niet lieverd…

Onze strijd was voorbij, ik hoop dat je me vergeeft dat ik voor jou heb gekozen.
Lieve Sharon, dank je wel dat ik je heb mogen kennen.
Dank je wel voor de geweldige tijd met je.
Je hebt me laten zien hoe onbegrensde levenslust is en er altijd ruimte blijft voor genot en liefde.
Dank je wel voor die bijzondere band die we deelden, ons ‘draadje’ blijft er altijd, al is hij nu onzichtbaar.

Ik beloof je goed voor je vriendje te zorgen. Maandag krijgt Dalton 2 nieuwe vriendinnen.
Rust zacht lieverd, voor altijd in mijn hart.