1-5-2017 R.I.P. Chester

Helaas weer intens verdrietig nieuws…
Ik wist ‘t al een paar dagen,maar kreeg ‘t niet uit mijn vingers om ‘t te schrijven en eigenlijk nog steeds niet zonder boosheid.
My worst nightmare
Lieve boerderijkat Chester (9 jaar) is doodgereden aan de weg langs de 8e Hemel.
En dat niet alleen…wat een rare wereld.

Lieve Chester,
het overkomt me niet snel, maar eigenlijk weet ik haast niet wat te schrijven.
Voel me zo boos en verdrietig.
Verdrietig om jou lieverd, wat is het oneerlijk, dat je zo moest heen gaan.
Wat had ik ‘t je gegund om oud te worden in de 8e Hemel.

Nooit zal ik de dag vergeten dat je terminale vrouwtje Ria je kwam brengen.
Ze was zo zwak en sterk tegelijk.
Zwak door haar ziekte, sterk omdat ze voor jullie vocht en al haar kindjes goed achter wilde laten.
Ze was zó gespannen, tot ze zag waar je terecht kwam Ches.
Haar mooie gezicht begon te stralen toen ze alles zag en ze had ‘t volste vertrouwen dat het goed kwam met jullie.
En ik ook…

Je was gelukkig hier, met de vrijheid die je zo nodig had, maar na het overlijden van je beste maatje Magic werd het nooit meer hetzelfde voor jou.
Je bleef hem missen.
Een paar keer zocht je toenadering bij de andere katten, maar bij niemand kreeg je ‘t Magic-gevoel.
Jullie waren 8 pootjes op 1 buikje, zo’n eenheid.
Magic liet jouw angsten verdwijnen en je was met hem werkelijk in de 8e Hemel.
Ria heeft op ‘t allerlaatste moment nog mogen genieten van jullie, wat deed het haar ook goed jullie zo intens gelukkig te zien.

Het mocht niet lang duren.
Magic zijn lijfje kon niet meer en je moest alleen verder.
Je ging ook alleen verder, en genoot, maar altijd voorzichtig en nooit te ver uit de buurt.
Dat jou dit moest overkomen lieverd,vlak voor voertijd.
Ik denk zelfs dat je onderweg was voor je ontbijtje…

Boos ben ik op de automobilist die je dood reed én door reed.
Hij/zij zal gedacht hebben, ‘ach,een kat meer of minder’…
En dat terwijl je leventje zó kostbaar was lieverd.
Net zo kostbaar als ELK ander leven van een levend wezen, mens of dier!

Nog niet gesproken over de automobilisten die vervolgens door bleven rijden.
Ik stel me dan voor,stel,Chester, stel, dat jij een mens was geweest…
Reed dan ook iedereen door??
Het idee alleen al, dat ze ‘gewoon’ over je heen reden alsof je een plastic zak was..
het gevoel daarbij maakt me kotsmisselijk.
Allemaal bezig met andere dingen, zeker niet met jou Ches, en zelfs óók niet met de personen achter jou, die zoveel van je houden en bezorgd waren…

Ik begrijp deze wereld vaak niet zo goed, zo weinig respect voor andermans leven.
Dat kostte jouw je leven lieve Chester.

Je was niet zomaar een kat, je was Chester, met een naam, met een warm hart en een ziel, met meer gevoel dan de meeste mensen zouden wensen én notabene zó geliefd!

Dat niet iedereen de liefde die ik voel voor de dieren begrijpt snap ik, maar dat er zelfs geen respect voor op te brengen valt…?

Bizar genoeg ook niemand die de link legde met jouw lijfje op de weg en de 8e Hemel aan de andere kant van de weg…
Niemand die op ‘t idee kwam een melding te maken.
Notabene met een vrouwtje op een wolkje, wiens woede ik voelde vanaf ‘t moment van je vermissing lieverd.

Ik weet, er zijn ook veel goede mensen, maar niet op deze bewuste ochtend, op de plek des onheils…

Uiteindelijk blijk je een paar uur later al te zijn opgehaald door de gemeente en ben je verdwenen in een destructie-bak, het woord alleen al maakt me ook zó misselijk.

Ik, lieve Ches, die zelfs de grote dieren laat cremeren, omdat ik nooit heb begrepen dat het met dieren zo anders moet gaan als bij mensen…
Ik, die na jullie dood óók zo eervol mogelijk jullie een laatste rustplaats wil geven.
En dat,terwijl je notabene gechipt was!
Hoogst waarschijnlijk is dit niet eens gecheckt…

Wat had ik je graag nog thuis je laatste rustplaats willen geven lieverd…

Ik vrees dat ik dit nooit zal gaan begrijpen.
Vrees ook dat ik ‘t laatste woord hier nog niet over heb geschreven, ik voel het als een plicht, voor alle ‘Chesters’ én de mensen die hen lief hadden.
Voor nu moet ik deze gevoelens eerst even laten dalen.

Boos ben ik ook, omdat ik altijd weer moet smeken of mensen rekening willen houden met mij en de diertjes.
Altijd weer blijft het een gevecht, alsof het raar is dat ik jullie in bescherming neem.
Dat ik jullie ritme nooit wil verstoren en dat ik NIET accepteer dat een ander dat wél doet.
Altijd weer die smeekbede en onbegrip.
Uiteindelijk is het ‘de zelfzuchtige mens’ geweest Ches, die je daardoor de dood in heeft gejaagd, hoe hard ik ook voor jullie vocht en jullie dag en nacht probeer(de) te beschermen.
Jouw diepgewortelde angst voor de mens was achteraf gegrond.

Nooit zal ik die zorg loslaten Chester,nooit!
Ik blijf vechten om je vriendjes te beschermen, had ik jou ook maar kunnen redden…

Maar ik hou me vast aan ‘t geluk wat je hebt gekend Chester en hoop vooral dat je het intense geluk weer hebt gevonden bij je maatje Magic.
Dat je zonder angsten leeft, met je grote vriendje aan je zijde.
Onder toezicht van jullie bijzondere Ria, die niet meer op jullie hoeft te passen, maar alleen maar mag genieten van jullie gelukkige samen zijn.

Ik heb je een mooie gedenkplaats gegeven, vlakbij de plek des onheils.
Vergeef me lieverd, dat het zo is gelopen…
Vergeef me Ria, ik had hem ook zó graag als oud heertje willen gaan verzorgen…

Dikke knuffels voor jullie,voor altijd in mijn hart.
Rust zacht lieve ventje.

(op de foto’s Chester en zijn vriendje Magic)