11-10-2016 Joey vermist

Lieve mensen, de druppel die mijn volle emmer momenteel laat overlopen.

Al langere tijd hebben we tegenslagen,en de laatste tegenslag is waarschijnlijk niemand ontgaan,maar daar kan/wil ik voor blijven vechten.
Ik hou de moed er in, maar ik ben nu ook écht machteloos en radeloos.

Mijn eerste poeskindje in de 8e Hemel, grote vriendinnetje Joey (12 jaar) is vermist.
Woensdag 28 september keerde ze niet huiswaarts. Mijn zorgen om haar zijn inmiddels onbeschrijflijk groot en ik kan ‘t niet plaatsen in mijn koppie. Geen seconde is ze uit mijn gedachte, terwijl alles gewoon doorgaat in de 8e Hemel.

Feit is al dat ik de laatste tijd 2 overvolle agenda’s heb, maar het zijn de zorgen om Joey die me opbreken.

Om deze reden wil ik even afstand doen van facebook. Even tijd maken om te focussen op wat nu prioriteit heeft.

De diertjes in de 8e Hemel, focus op de eventuele ontwikkelingen voor onze toekomst en daarnaast tijd creëren om de zoektocht naar Joey af te ronden, zodat ik het een plekje kan gaan geven.

Om lieve linkerhand Ellen niet te overbelasten (die alle tijd en energie stopt in het werk omtrent fb en mailtjes) zullen we vanaf woensdag 12 oktober t/m 26 oktober niet via de pbtjes te bereiken zijn (alleen voor ernstige spoed).
Lieve Marieke blijft elke dag nog actief op onze fb-pagina’s.

Zelf zal ik t/m woensdag 19 oktober niet/nauwelijks zijn op de tijdlijn en even geen/weinig filmpjes/foto’s plaatsen.
Hoop wél dat jullie onze pagina in ‘leven’ houden, omdat dit juist in onze situatie zó welkom is.

Hoop op jullie begrip lieve allemaal.

Graag wil ik deze post ook gebruiken als oproep aan de mede-bewoners van ons dorp.

Beste mensen,

Sommige van jullie zullen niet precies begrijpen hoe groot deze zorg is voor mij, maar zie ‘t alsof je je eigen kind kwijt bent…
Vrienden of geen vrienden, help me alsjeblieft om deze nachtmerrie te eindigen.
De flyer-actie heeft tot nu toe niets opgeleverd, maar ik weet zeker dat er mensen zijn die haar nog hebben gezien, voor haar verdwijning.
ALLE info is meer dan welkom, óók als ‘t slecht nieuws is…
Jullie kunnen ook anoniem contact opnemen met ons (voicemail inspreken is erg welkom hierbij).

Voor de gouden tip zijn we bereid een beloning uit te reiken.

Hieronder mijn schrijven aan Joey, onlangs geschreven in een weer-slapeloze nacht. Hopende dat ik het van me af kon schrijven, maar het heeft me de rust niet gebracht.
Vrees dat ik ‘t pas een plaatsje kan gaan geven als ik meer weet over haar.

Fingers crossed voor een goede afloop…

‘Lieve Joey,

ik wil dit niet als een afscheid schrijven, al voel ik diep in mijn hart dat je er niet meer bent…
Ik wil vooral even met mijn intense verdriet dichtbij je komen.

Meisje toch, dit was écht altijd my worst nightmare.
Terwijl ik dit schrijf kijk ik iedere keer onbewust naar t plekje aan de andere kant van het raam, waar jij je ‘s avonds meldde, maar de plek blijft leeg.
Onder mijn muis ligt je jeugdfoto in ‘t muisblad.
Twee grote, sprankelende oogjes kijken me aan, vol levensvreugde.
Je was toen ongeveer 10 weken oud en je kon niet wachten op ‘t leven buitenshuis.
Wat waren we verliefd op jou.
Nog nooit had ik zo’n klein levend wezentje gezien met zoveel power in zich.

Je ontwikkelde jezelf als een ongelooflijk energiek meisje, dol op buiten zijn en het was een sport van je om mij voor de gek te houden.
Ik vind mezelf niet dom, maar naast jou was ik idd het blondje.
Zó vaak was je me te snel af, maar gelukkig gebeurde dat bij iedereen om je heen.
Je bezorgde me de eerste jaren een boel grijze haren.
Daar waar ik de andere diertjes in banen kon leiden, was ‘t met jou reddeloos verloren.
Je kwam en ging wanneer ‘t jou uitkwam, maar zelfs daar kwam uiteindelijk een regelmaat in.

Niet zoals bij de andere katten, neee, jij deed alles op jouw manier.
Je had je vaste ritme en je vaste plekjes buiten overdag, niet ver hier vandaan, dat wist ik.
Maar ook jij wist precies mijn ritme, soms leek ‘t alsof je om een hoekje mee keek.
Bij mooi weer bleef je langer weg, maar als er één druppel viel was jij de eerste die binnen kwam.
Bij kou kon je opeens omslaan en was je veel binnen, de laatste jaren op mijn slaapkamer.
Wat genoot ik daarvan Joey.
Altijd wachtte je met slapen tot ik je een trusten-knuf gaf om vervolgens spinnend te gaan dromen.
‘S morgens stond je altijd als eerste op, zodra mijn wekker ging, wist je dat je weer naar buiten mocht.
Tijd voor een nieuwe Joey-feestdag!
Na al die jaren (12jaar) wist ik dat ik kon vertrouwen op je intelligentie en je niet in 7 sloten tegelijk liep.
Ik wist dat je je ‘s avonds weer zou melden, voor ‘t raam.

Tot die bizarre week Joey.
De pers kwam hier elke dag, wat was ‘t een gekte naast al ‘t werk.
Met al mijn macht probeerde ik jullie vaste ritme aan te houden, ook ‘t Joey-ritme.
Voor iedereen zo belangrijk, maar vooral voor jou hè Joe.
Wat had je een hekel aan visite en drukte, je zorgde altijd dat je dan weg was.
Als de rust wederkeerde, kwam je weer.
Maar deze week kwam die rust niet meer…
Ik weet zeker dat je je gemeld hebt Joey, maar je bent omgekeerd…
O Joey, kon ik de tijd maar terug draaien en je terug roepen, je luisterde inmiddels zo goed naar je naam.
Kon ik je antwoord maar horen, met je allerluidste, vrolijkste miauwtje wat ik ooit heb gehoord in mijn leven.

Ergens hoop ik dat ik ‘t mis heb kleine Joe, maar ik vrees dat jij jezelf hebt overschat door de gekte in de 8e Hemel.
Lieve meis, ik mis je zo.
‘S avonds in de badkamer geen kletsende Joe meer.
Je kussentje op de slaapkamer blijft leeg, geen mooi gezang op ‘t aanrecht van je.
Zoveel plekjes waar je was, zoveel plekjes die ik nu onbewust blijf volgen…
Nu droom ik van je, de ene keer een nachtmerrie, de andere keer een heerlijke droom, in beide gevallen tijdens een korte nachtrust, het gemis breekt me lieve Joey.
Ik probeer ‘t een plekje te geven, je zou immers 25 worden weet je nog?
Je raam blijft leeg, terwijl de kou is ingetreden en de eerste druppels ook weer zijn gevallen…
Met maakt me zó radeloos lieve Joey.

Een sprankeltje hoop wil ik vasthouden.
Weet dat ik zielsveel van je hou kleine Joey, waar je ook bent en de deur blijft wijd open staan voor je…
Laat alsjeblieft iets van je horen, óók als je niet meer in ‘t aardse leven bent…