12-09-2015 update over Randy
Elke dag zijn er momenten dat ik ontroerd raak door de lieve diertjes om me heen maar senior en patiëntje Randy spant de kroon.
Elke avond komt mijn bed-vriendje naast me liggen, met zijn mooie hoofdje op zijn eigen kussentje dat naast mijn kussen ligt. Hij gaat dan op zijn zij liggen met zijn lieve blik gericht op mij en kust me iedere keer. Onderwijl aait hij me met zijn pootjes, zijn nageltjes goed ingetrokken…. Soms laat hij zijn pootje langzaam over mijn gezicht gaan alsof hij wil zeggen ‘ik hou van jou’.
We vallen uiteindelijk in slaap, met zijn pootjes in mijn handen, en worden de volgende ochtend in dezelfde houding wakker. Zodra hij merkt dat ik wakker ben krijg ik weer een zoen. Minder uitgebreid dan ‘s avonds want het aandoenlijke vriendje van me is geen ochtend-kat.
Afgelopen donderdag is de dierenarts geweest en heeft een aantal patiëntjes onderzocht waaronder Randy. Mijn vriendje zijn buik groeit door en hij gaat steeds slechter lopen. Zijn spondylose lijkt onder controle maar ergens gaat het mis met hem. Feit is dat hij iets in zijn buik heeft, een soort van gezwel of tumor. We hebben besloten, gezien zijn leeftijd, af te wachten wat er gaat gebeuren. Het kereltje krijgt allerlei medicatie, homeopathische middelen en pijnstillers en geniet gewoon door.
Met die wetenschap raak ik nu elke avond extra ontroerd in slaap, genietend van zijn aanwezigheid, maar soms met een traan, als ik teveel vooruit denk. En ergens lijkt het alsof Randy dezelfde gedachte heeft…
Genieten van ‘t nu, zolang het ons gegund is…