12-6-2017 Lieve Donja is niet meer…

Lieve Donja (12 jaar) is niet meer…
Ze wilde zó graag langer blijven, maar kon de strijd niet langer aan.
Ik durf wél te zeggen dat de liefde haar nog een paar weken xtra op de been hield, zó dankbaar om.

Lieve Donja,
Ik zal de dag nooit vergeten dat jij en je vriendin Jessie hier kwamen wonen.
Jullie waren allebei een zonnetje geweest op onze fb-pagina, een lieve vrouw had jullie gered van de slacht, maar kon de financiële zorg niet meer dragen om jullie.
Het viel niet mee een plekje te vinden.
Door verdrietige omstandigheden verloor onze eigen (blinde) schaap Bassie zijn maatje, dus besloten we dat jullie samen hier mochten komen.

Vanaf de eerste dag was jij de stoerste en de brutaalste van het stel.
Je was lief, maar ergens had je een geldingsdrang, waardoor je altijd een beetje ‘het gevecht’ aan ging.
Waarschijnlijk had dat alles met je verre verleden te maken.
Ik heb je duidelijk gemaakt dat dat niet nodig was, dat ik ervoor zou zorgen dat je niets te kort kwam en je me kon vertrouwen daarin.

Vanaf die dag werd je een ongelooflijke lieverd, die genoot en nooit meer aan me twijfelde.
Je kon goed met iedereen en Bassie was stiekem verliefd op je.
Niet geheel wederzijds, maar jij vond ‘t best zo.

Vanaf het begin bleek je artrose te hebben in je knietjes, maar je kon er goed mee leven.
Op slechtere dagen kreeg je een pijnstiller en huppelde je vrolijk verder.
Een paar weken geleden ging het opeens mis met je.
Eigenlijk wist niemand precies wat je had, maar het leek erop dat je een parasiet in je hoofd had.
Als dat zo zou zijn, zou je ‘t niet gaan overleven, maar we gingen de strijd aan, jij voorop dappere meis.
Sommige momenten was de pijn zó heftig, maar je wilde persé blijven leven.
Dankbaar nam je elk plukje gras uit mijn handen en je kreeg grote, blije ogen als je zag dat ik brokjes bij me had.
Je hield vast aan je geluk en de liefde die je van ons voelde.
En al snel leek het dat je de strijd ging winnen!

Je begon weer vrolijk te wandelen en te grazen, wat verraste je me!
Zeldzaam mooi om je weer zo te zien, met je vrienden.

De laatste avond ontroerde je me tot tranen toe.
Je hoorde me bij de konijnen, niet ver van jullie wei, maar ver genoeg om het te kunnen missen.
De andere schapen hoorde me niet, maar jij was zo gespitst op me de laatste weken, dat je het direct door had.
Blij richtte je je hoofdje op en kwam in een drafje aan gewaggeld!
Trots stopte je bij de omheining en weer leek het alsof je lachte, dat kon je als geen ander.
Ik had geen brokjes bij me, maar een knuffel bleek meer dan voldoende te zijn voor je.
Dankbaar genoot je en sloot je ogen, alsof je zelf al wist dat ‘t ging veranderen…

De volgende ochtend was het idd mis met je.
Je lag in de wei, hoofdje weer scheef en kon niet overeind komen.
Ik hoopte zó dat je snel zou herstellen, maar dat gebeurde niet…
En weer zó’n moeilijke beslissing.
Ik moest je uit je lijden verlossen lieve Donja.

Ik hoop dat je nu weer pijnloos rond mag draven lieverd en mag grazen, zoveel als je kunt.
Dat je elke dag mag lachen. omdat je zó gelukkig bent weer.

Dank je wel voor je liefde, je wijsheid en dankbaarheid.
Het was een eer je te mogen kennen.
Ik zal je nooit vergeten en beloof je dat ik goed voor je vriendjes zorg.
Rust zacht lieve Donja.

P.s. Donja is inmiddels eervol gecremeerd.