13-04-2024 Omaatje Rosa overleden

Terwijl de nieuwe ouwetjes kwamen afgelopen week, lag oma Rosa opgebaard…
Blijdschap en verdriet, typerend voor de Achtste hemel.
Haar bedje naast mijn bed is leeg.
Wat een gemis.
Een ode aan een heel speciaal omaatje.

Lieve kleine omaatje Rosa,

of eigenlijk oma Rosabief.
Precies een jaar geleden kwam je in de Achtste hemel.
Mijn hemel, wat was je verdrietig.
Op je 18e werd je nog gescheiden van je lieve mama, die je niet mee mocht nemen naar het verzorgingstehuis.
Hartverscheurend voor jullie allebei.
Dagen lang zat je op het dekentje van je mama en was je zo bang van alle vreemde geluiden, geproduceerd door de andere bewoners.
Ik maakte me zo’n zorgen om je kleine meis.

Maar, wat was je dapper.
Terwijl je andere mama overleed, leek het alsof jij het tijd vond om verder te gaan.
Je begon te ontspannen, de andere katten werden langzaam aan minder eng en mij vond je ok.
Stap voor stap ontwikkelde je je verder, uiteindelijk kwam je in de grote groep terecht.
En zo bijzonder altijd weer, jij kreeg, net als vele voorgangers van je, opeens haast om te settelen.
Alsof je wist dat je levensdagen nog beperkt waren en je zo snel mogelijk wilde genieten.
Nou, en dat deed je he poppie?

Je kwam met je bucketlist;
1.rosbief
2.veel knuffels
3.slapen in de zon
4.bij mama de nacht doorbrengen

Zo gewenst, zo gedaan.
Speciaal voor jou hebben we een rosbief-actie gehouden, vanaf dat moment at je weinig anders!
Overdag lag je vaak in de serre in het zonnetje, wat kon je daarvan genieten.
‘S avonds kwam je altijd lekker bij me zitten tijdens mijn pauze, lekker knuffels halen dicht tegen me aan zitten.
Inmiddels was je zo geliefd, alle katten hadden een zwak voor je, maar ook rottie Ziggy.
Heerlijk vond je het, als zij je besnuffelde.
‘S nachts wilde je graag bij me slapen, maar Queen Zula was daar niet blij mee.
Dat je een mini bedje kreeg naast mijn bed vond je een goed alternatief!
Als laatste kreeg je van mij voor het slapen gaan een aai over je mooie bolletje, en ‘s morgens was jij de eerste.

Lieve omaatje Rosa, wat heb je je onmisbaar gemaakt in een jaar tijd.

De laatste maanden ging je zichtbaar achteruit.
Feit was dat je nieren slechter werden.
De rosbief at je in kleinere porties, maar inmiddels had je een nieuw alternatief, verse tonijn-puree.
Heerlijk vond je dat!
Wél alleen van dat ene merk, anders niet. 🤭
Ook dat kreeg je, zolang jij maar happy was.
Totdat het niet meer te verkrijgen was.
Alles heb ik geprobeerd, maar niets vond je goed genoeg…
Het externe team zocht mee op internet en uiteindelijk heeft één van deze schatten het gevonden en besteld!

Maar ondertussen ging je lijfje zo hard achteruit he omaatje Rosa …
Afgelopen dinsdag was je op.
En vooral ook, je had er opeens vrede mee.
Je gaf je over aan je vermoeide lijfje.
Toevallig was de tonijn deze dag ook gearriveerd en dankbaar heb je nog wat zitten smikkelen.
Alsof het je laatste avondmaal was.

De laatste keer quality time in de lounge.

En dat werd het, je laatste avondmaal.
In alle rust, op je favoriete bedje naast mijn bed, ging je heen.
Op het laatste moment legde je je pootjes in mijn hand, alsof je me bedankte…
Ik wil jou danken liefste omaatje Rosa.
Voor alle liefde die je gaf.
De hoop, de wijsheid, de kracht, alles in jou was zo speciaal.

Ik hoop dat je bij je mama bent nu, weer samen, en nu voor altijd.

Dag lieve kleine meisje.

P.s.Op de foto had Tarzan net afscheid genomen van haar.
Werkelijk alle dieren hebben respectvol een laatste groet gegeven…