16-02-2023 Lynxx is niet meer

Koning/admiraal Lynxx is niet meer..
Ik kon er niet eerder over schrijven, maar afgelopen weekend heb ik hem moeten laten gaan…
De spil van de grote kattengroep, het gemis is enorm…
Een ode aan een koninklijke kat, mooie en bijzondere Lynxx…

Lieve, speciale Lynxx,
je kwam, zag en overwon…
Eerst in Frankrijk, waar je als magere zwerver op de deur klopte bij vreselijk lieve mensen.
Je had honger.
Eten kreeg je er en zoveel meer.
Ze wonnen je vertrouwen en je vond het heerlijk om dagelijks op visite te gaan bij ze.
De liefde die je ontving, maakte je sociaal en je magere lijfje werd prachtig rond.
Ruim 4 jaar was je er kind aan huis, maar het einde was in zicht.
De lieve mensen gingen verhuizen, terug naar Nederland en moesten kleiner gaan wonen.
Zij wisten dat je doodongelukkig zou worden op een appartement, dus gingen ze op zoek naar een oplossing voor jou.
En zo kwam je bij mij terecht.

Ruim zes jaar lang was je de Koning/admiraal van de Achtste hemel.
Je had vanaf het begin een duidelijke verlanglijst.
Je wilde zoveel mogelijk buiten zijn.
Op tijd je natje en je droogje en in de winter lekker warm in huis slapen.
Last but not least, respect wilde je.
Geen gedoe aan je lijf, alleen een aai wanneer het jou uitkwam.
En de andere dieren hadden zich maar aan te passen aan jou.
En dat deed iedereen!

Als jij besloot ergens te liggen, ging iedereen met een boog om je heen.
Je had de mooiste plek tijdens de voershifts, altijd als eerste aan de beurt, de rest respecteerde dat.
Mijn bed was soms jouw slaapplaats.
Hoe druk het daar ook kon zijn, als jij er was, lagen we altijd met zijn tweetjes.
En het gekke was, je hoefde er weinig voor te doen, je ogen en je houding zeiden genoeg.
Je hoefde ze alleen maar aan te kijken met je markante bekkie.

Ach, grote vriend van me, ik kan een boek schrijven over je.
Wat hebben we veel meegemaakt.
Op de nieuwe locatie vond je het helemaal het einde.
Dit plekje was gemaakt voor je.
Al je zonneplekjes, je schuilplaatsen en je favoriete chill plekjes.
Één daarvan was het bankje in de tuin (foto).
Urenlang kon je daar genieten.
En ik genoot van jouw genot.

De laatste tijd ging je kwakkelen.
Je bleef je ego behouden, maar je ging steeds slechter eten.
Één keer zijn we naar de dierenarts gegaan met je, maar ik beloofde je dat dat gelijk de laatste keer zou zijn.
Afgelopen weekend kon het niet meer…
Vrijdag hebben we nog een laatste keer op je bankje gezeten samen, genoten van het zonnetje.
In de avond hebben we je laten gaan, op je favoriete plekje in het raamkozijn ging je in alle rust.

Lieve Lynxx, ik weet, het was goed zo, maar wat laat je een leegte achter.
Wat mis ik je…
Dag grote vriend.
Pak je favoriete plekjes nu voor altijd…