16-12-2017 Robijntje weer in de ziekenboeg

In 2 dagen tijd 2 cm grijze uitgroei ontwikkelt bij mezelf.
Sinds gisterochtend is mijn dappere meisje Robijntje ziek.
Ze at niet meer en zware diarree.
Met haar fragile, breekbare lijfje kan ze niet veel hebben.
Bovendien, zoals de meesten van jullie weten is er afgelopen zomer een blaastumor ontdekt bij haar, waardoor ze terminaal is verklaard.

Ondanks vroeg iemand hoe ik met hun ziekte/dood omga.
Ik vertelde dat ik wonderbaarlijk sterk ben hierin.
Ik hou van alle diertjes en ze worden gevoelsmatig mijn kindjes.
Hun geluk in de 8e Hemel is belangrijker dan mijn verdriet,
maar als er één sterft, sterft er een stukje van mij mee.
Maar bij sommige diertjes zal je me bij elkaar moeten vegen zei ik.
Robijntje is zo’n allerdierbaarst kindje…

De dag dat ik haar uit het lab haalde zal ik nooit vergeten.
Haar intense blik, ogen die smeekte haar een wereld te geven zonder angst en pijn.
Haar eerste stapjes buiten, onbeschrijflijk intense momenten mochten we daarna met elkaar delen, een boek vol emoties en een achtbaan van tranen en geluk deelde we samen.

Vanmorgen vroeg bleek ze erg afgezwakt, ondanks alle goede zorgen van gisteren. Tot laat in de nacht heb ik haar extra verzorgd. En mijn woorden van onlangs bleken weer zó waar.

Ik brak.
De gedachte alleen al dat dit verkeerd kon aflopen zorgde voor een golf van tranen en intense buikpijn.
Iets waar de dieren niet op zaten te wachten en zeker Robijntje niet.

Gelukkig heb ik sinds kort een fantastische vrijwilliger die op de zaterdag extra komt helpen, waardoor ik mezelf bij elkaar kon rapen en alle diertjes kon verzorgen. In het bijzonder Robijntje, waarbij ik alle registers open trok, maar niets leek te werken.

Tussen de tranen door haar aan ‘t infuus gedaan én een afspraak gemaakt voor de middag bij mijn dierenarts, die altijd weer voor me klaar staat.

Toen alle dieren waren verzorgd en in rust waren zijn we vertrokken.
Robijntje was héél zwak. Van te voren viel ze zelfs bijna om van zwakte, mijn hemel, wat een nachtmerrie.
Ik vermoedde ‘t allerergste…
Ze had me beloofd dat we samen oud en nieuw zouden gaan vieren, maar opeens leek dit zó ver weg.

Als ik bij haar was,kroop ze dicht tegen me aan, alsof ze in me wilde kruipen, iets wat ze als misbruikte laboratorium-poesje nog nóóit had gedaan.

Ik besloot ook, ze ging niet in een reismand. 11 jaar lang had ze gereisd van ‘t lab naar hun nachthokken, zeldzame hekel heeft ze aan die reismanden ontwikkeld…
Nee, ze ging in haar favo mandje bij me op schoot.
Iets wat ze in die 4 jaar dat ze hier woont ook nooit heeft aangedurfd,op schoot zitten, maar ik voelde, ze was er klaar voor.

En zo bleek, ze genoot van de reis.
Bij mij op schoot, kopjes gevend, momenten drukte ze zichzelf dicht tegen me aan, om me te voelen.
Andere momenten ging ze nieuwsgierig door ‘t raam kijken, met haar kleine pootjes op ‘t randje van de deur.
En ik kreeg moed.

Haar ogen zeiden dat we samen oud en nieuw zouden gaan vieren.
In haar hoofdje speelde van alles, maar ze liet zien, vandaag is mijn tijd nog niet Han!

En zo bleek later.
Haar bloedwaarden godzijdank goed.
Haar blaas erg onrustig, maar stabiel.

Na een lang onderzoek kreeg ze van mijn lieve dierenarts een schoteltje voer en ze ging eten als een bouwvakker!
Ze had wéér besloten te vechten, zoals alleen mijn kleine prinsesje kan.

Inmiddels ligt ze lekker te slapen, met een volle buik, en ook ik had weer ruimte gekregen om te eten.

Zeldzaam trots op je kleine stoere meisje, op naar 2018, samen kunnen we de hele wereld aan.
Genieten van elke seconde die we nog samen mogen doorbrengen en vasthouden aan die bijzondere band die we hebben opgebouwd.
Ik weet, hét moment is onoverkomelijk, máár nu nog ff niet…
Kom je me morgen ochtend weer wakker maken en ga je weer ouderwets op mijn volle blaas zitten als ik wakker word?
Ik hoop ‘t met heel mijn hart.

Voor sommige mensen niet te begrijpen, maar er is niets op de wereld waar ik meer van hou.
De diertjes, en jij hebt zó’n bijzonder plekje allerliefste Robijn.
Rijkdom ten top.
Dank je wel dat je in mijn leven bent gekomen.

P.s. deze foto is van vanmorgen…