17-09-2024 Rouwende Sjefke, wiens vriendinnetje is overleden

https://www.facebook.com/dierentehuisdeachtstehemel/videos/869613895102778

Ik wil dit even met jullie delen.
Rouwende Sjefke, wiens vriendinnetje is overleden.
Hij wijkt niet van haar zijde.
Bedroefd wil hij bijna in haar kruipen.
Geen ruimte om naar zijn voerbakje te gaan, dus help ik hem overleven.
Waar ik kan…
In één week drie geliefde dieren overleden.
Mensen vragen mij vaak ‘hoe hou je het vol?’
Dat is het punt, het valt vaak zwaar.
Heel zwaar.
Ik heb allerlei manieren gecreëerd om het verdriet te verwerken.
Vaak kleine dingen, want echt ruimte en tijd is er niet voor rouw in de drukte omtrent de stichting en de werkvloer( waar nog steeds een tekort aan mensen is…).
In dat verwerkingsproces speelt ook het afscheid een grote rol.
Twee van de drie dieren zijn op natuurlijke manier overleden, één overlijden is nog steeds traumatisch voor me.
Het gevoel alsof ik stik, terwijl de lucht gewoon mijn longen in stroomt.

Heel belangrijk is voor mij in ieder geval de mooie dingen te blijven zien, hoe klein ze soms ook zijn.
En het allerbelangrijkste, de dieren zien genieten.
Maar wat nou als er ook bij hen zoveel verdriet is?

Ziggy, die zich bekommerde over een overleden poesmaatje, wat opgebaard lag.
Bij elk liggend dier zie ik haar schrikken… bang voor de dood.
Schaapje Liesje, wiens maatje is overleden, die tijdens het afscheid mij en de dierenarts kwam smeken haar maatje terug te brengen.
En stoere konijntje Sjefke, die zelf zoveel heeft meegemaakt en elke dag zo dankbaar was dat hij in zijn struggel zijn allesssie had.
De zon schijnt, maar hij blijft bij haar in hun nachthok.

Ieder op zijn eigen manier, mensen én dier, dealen met intens verdriet.
Sjefke mag bij haar blijven, zolang hij het nodig vindt.
Ik verwen hem met zoveel mogelijk lekkernij en ik hoop dat dat de pijn een beetje verzacht.
Voor Ziggy heb ik nieuwe ballen besteld, om haar op te vrolijken.
Liesje heeft zich inmiddels gemengd in de kudde en geniet van haar extra slobber elke keer.

En ik probeer de zon te voelen, maar de schaduw voelt even fijner.
Ik probeer de genietende dieren te zien, die ook nog steeds om me heen zijn.
Wetende dat ik dit aankan…
Het geluk van de dieren is belangrijker dan mijn verdriet en ik weet dat dat mij weer de kracht geeft.

Binnenkort schrijf ik de odes aan de overleden dieren.