17-12-2019 Afscheid van Dingeman

Soms is de snelheid van afscheid nemen haast niet te volgen…Een aantal dagen geleden is onze lieve senior Dingeman gestorven,nog steeds is het een grijze vlek in de realiteit.Bijgaand mijn afscheid naar Dingeman.

Lieve Dingeman,

nooit zal ik de eerste beelden van jou vergeten.
Na het overlijden van je Poolse baasje kwam je in een Pools asiel terecht.Je kennel was je koude nieuwe thuis.
Jaren lang wachtte je geduldig op bevrijding, maar dit gebeurde niet.
Uiteindelijk gaf je het op, je levenslust verdween en je liet het leven los,het hoefde voor jou niet meer.
Mijn hart brak en we besloten via facebook een oproep te doen voor je.Je bereikte bij velen het hart en binnen no time konden we je reis regelen in samenwerking met de toppers van Vagabond Pets.
Bij aankomst leek het alsof je een jonge hond was, je was vol energie en blijdschap, onbegrensd gelukkig was je!
Vanaf dat moment kwam er een glimlach op je bekkie, die iedereen betoverde.
Je haalde alles uit je leven, op jou manier.

Vanaf het begin bleek je geen roedelhond te zijn.Je leefde je eigen leven, trok je eigen pad, soms tot ongenoegen van mij.op oude locatie stak je bijna dagelijks de weg over.
Hopeloos werd ik van je, stel dat je verongelukte, moest er niet aan denken.Maar niets hielp.
Misschien was je zelfs op de verkeerde plek bij mij en ons?
We overwogen je te herplaatsen, maar ook daarin was je al snel duidelijk met je taal.
Je plaste en poepte eerst je nieuwe thuis onder en sprong vervolgens over de omheining heen om naar ons terug te gaan.Je statement was duidelijk, je hoorde bij ons en ik vertrouwde erop dat je mee kon verhuizen.
Dat is is je gelukt lieverd.

En wat was je op de nieuwe locatie in je nopjes.
Je eigen bos, het grote veilige terrein, je kon gaan en staan waar je wilde.
Roedelleider Red was het er vaak niet mee eens, maar je ging gewoon je eigen weg en genoot.

Ondertussen leerde je ons buurmeisje kennen, Jessica.Liefde op het eerste gezicht tussen jullie.
Ze kwam stage lopen bij ons, wat je geweldig vond.Afgelopen zomer heb je met haar gezwommen in ‘ons’ meer, wat een genot voor je.
En ergens tussendoor liet je tóch merken dat je ook dol was met ons.
Dit was het ideale leven voor je, zoals jij het wenste.

Inmiddels werd je zichtbaar een ouder mannetje met je mooie grijze bekkie,je halfscheve oor, maar de grijns bleef.
Tot vorige week.
Opeens ging het zo snel.
Je lijfje gaf het opeens op.
Je achterpoten werden te zwak en je nieren gaven het op.
Opeens stond ik voor een moeilijke keuze.
Ik hoop dat ik er last minute alles uit heb kunnen halen voor je lieve Dingeman….

Je laatste dag zijn we naar je favoriete water gegaan, met Jessica, de hondjes en schaapkind Jessie.
Nog één keer.
Een lach en een traan, zichtbaar ook voor jou.
Je haalde alles uit je lijfje, je was zo blij nog even.
Aan het einde ging je zitten, aan de rand van het water.
Alsof je het nog één keer in je op wilde nemen en je deze gedachte mee wilde nemen op je lange reis.
Ik brak toen ik je zo zag zitten met Jessica (foto in reactie), wat een emoties, wat een wijsheid van je.Later mocht ik ook nog even bij je zitten (foto), alsof jij de regie in handen had.
Tranen vloeide.

Daarna zijn we met zijn allen nog naar de vesting gemaakt, de dijk om de vesting heen vond je zo geweldig!We dachten dat je maar een klein stukje kon lopen, maar niets was minder waar.Je wilde zo graag nog een grote ronde doen.
Wat hebben we genoten.
Bij thuiskomst was de koek op.Je bent gaan liggen en gaf je over.
Je bucketlist was voltooid.
‘S avonds mocht je heen gaan, met ons aan je zijde.

Gisteren ben je gecremeerd, morgen kom je weer thuis.
Je grote vriendin Jessica haalt je op.
We gaan je as uitstrooien bij je meer en op ons terrein, waar je het intense geluk hebt mogen proeven.
Je laat een grote leegte achter lieve wijze man.
Zelfs je eigenwijze acties missen we.
Geen dag zal hetzelfde zijn zonder jou.

Dank je wel voor de geweldige tijd met je,rust zacht lief ventje.

Dank je wel Jessica voor je geweldige steun.