19-07-2015 Peppie overleden

Nog geen vakantie-gevoel in de 8e Hemel…

Met veel verdriet heb ik vanmiddag lieve Peppie in laten slapen.

Al een paar dagen vocht hij voor zijn leven en ik vocht met hem mee.
Door zijn scheve bekkie waren zijn kiesjes scheef gaan groeien,een probleem wat met een groot konijn op leeftijd kansloos kan zijn.
In overleg met mijn lieve dierenarts gaven we nog niet op.
Ze zou maandag komen en tot die tijd bleef ik hem met de hand voeren.
(lieve kereltje kon ‘t zelf niet meer oppakken).
Elk groentje,elk korreltje,elk stukje appel pakte hij dankbaar aan,tot vanmorgen.

Hij vond ‘t genoeg geweest en gaf ‘t op.
Hoe graag ik ‘t niet op wilde geven was niet meer van belang.
Mijn eerste opvang-koppeltje, lange tijd onafscheidelijk van elkaar, wat een verdriet dit te moeten zien gebeuren.

Tot na zijn dood bleef kleine Polleke bij hem zitten, hartverscheurend.

Voor ‘t eerst in mijn 8e-Hemel-bestaan voelde ik even de moed zakken.
Iedere keer dit verdriet, maar lieve Peppie, je trekt me er ook doorheen.
Voor je vriendinnetje Polleke, voor de andere 8e Hemel diertjes,die nog genieten, voor alle diertjes die we kunnen helpen die kansloos zijn.
Jullie genot lieve schatten,blijft belangrijker dan mijn verdriet,al valt ‘t soms niet mee.

Lieve Peppie, wat mis ik je nu al vreselijk,maar wat heb ik van jou mogen genieten.
Die zeldzame vriendschap die je had met Polleke,elke dag was een feestje met jullie.
Ik zal het verdriet verzachten voor je vriendinnetje, Peppie, dat beloof ik je. Rust zacht lief vriendje van me.