19-1-2019 Hel in de Achtste Hemel
https://www.facebook.com/dierentehuisdeachtstehemel/videos/342587109801530/
Onlangs wilde ik een stukje schrijven over lieve konijntje Harvey. Harvey is na een zware periode omtrent een oor-abses bij de de dierenarts ingeslapen. Zijn oude lijfje kon de strijd niet meer aan.
Maar ik kreeg niet eens de kans dit met jullie te delen.
Terwijl Harvey met zijn vriendinnetje een aantal dagen bij de dierenarts logeerde, brak de hel los in de Achtste Hemel.
Sinds een paar dagen is bekend dat de dodelijke konijnenziekte Rhd heerst bij ons.
Het type is nog niet bekend, maar de konijnen hebben de symptomen van Rdh 1, waar ze bizar genoeg allemaal tegen geënt zijn.
Er zijn nu 7 nijntjes gestorven.
Ik voel me als een moeder, wiens kinderen ziek zijn en zelfs sterven en kan inmiddels alleen maar machteloos afwachten.
Werkelijk alles hebben we geprobeerd, nagezocht en onderzocht, maar niets mag baten.
Het ene moment huppelen ze nog vrolijk rond, het andere moment zijn ze dood.
Het verdriet en de wanhoop is niet te beschrijven. Daar waar ik altijd een lichtpuntje zie, hangt nu een donkere grijze wolk.
Soms hoop ik ‘s morgens wakker te worden en te ontwaken uit een nachtmerrie, maar dat gebeurt niet.
Op het filmpje lieve Dalton met zijn overgebleven vriendinnetje een paar dagen geleden. Ze genoten intens, de volgende dag is ze gestorven. Dalton is er godzijdank nog, maar geen idee of hij het mag overleven…
Een voorbeeld uit deze nachtmerrie.
Na de verhuizing is er nog weinig ruimte geweest om te genieten van het moois op onze prachtige nieuwe locatie.
Druk met alles in orde maken voor de dieren, verblijven verder klaarmaken en fondsen werven.
We hebben immers op deze nieuwe locatie 1200 euro per maand méér nodig dan voorheen.
Veel om allemaal te organiseren en te professionaliseren, maar ik was vol goede moed!
Het einddoel was allemaal voor de diertjes en het geeft me onbegrensde kracht hen gelukkig te zien.
Maar dit slaat me bijna knock out.
De mooie konijnen- verblijven bijna leeg zien doet zo’n pijn.
Het impact is ook voelbaar tussen de dieren, mijn verdriet is niet te verbergen voor ze.
Maar ik probeer te blijven lachen voor ze, dat hebben ze zo nodig, allemaal.
Hoe dan ook ga ik de strijd aan voor ze en blijf naar het licht kijken, ondanks die enorme wolk .
Rust zacht lieve Bruce, Charlotte, Obelix, Streep, Sneeuwwitje, Pauline en Georgina.
Het spijt me zo dat ik jullie niet kon helpen.
Ik had zo graag hemel en aarde bewogen om jullie te redden, maar het mocht niet zo zijn.
stichtinghanna