20-1-2019 Koningin Robijntje

Het meisje wordt steeds zwakker, afgelopen week bleef haar gewicht hangen op 1.9 kilo.
Ze eet nauwelijks, maar vindt het wél fijn om aan eten te likken, dus breng ik haar zo vaak als ze wilt een schaaltje tussendoor.
Op het bankje had ik niets bij, maar daar ging het haar blijkbaar niet om.
Uit het niets kroop ze op schoot, voor de eerste keer sinds ze bij me is en waarschijnlijk de eerste keer in haar leventje.
Mijn aandacht vindt ze altijd heerlijk, maar op schoot zitten was altijd te intiem, een trauma wat bleef uit haar lab-verleden.
Ze gaf me gisteren een heerlijk kado met dat intieme moment (zie filmpje).

Vandaag gingen we opnieuw op de weegschaal, 2.0 kilo!
Om dit kleine positieve resultaat te vieren gingen we ook vandaag weer naar ons bankje.
Met dikke kikkerogen na het verdriet van vanmorgen ( mijn oogappeltje Dalton overleden) wachtte ik op een nieuw speciaal moment.
En daar kwam mijn hartsvriendinnetje.
Vol vertrouwen kroop ze weer op schoot. Om me gelukstranen te geven, begon ze zachtjes te spinnen. Insiders weten dat ze dat door haar lab-trauma had verleerd. Mijn hart maakte een intens vreugdedansje.

Inmiddels ken ik haar zo goed, ik weet zeker dat ze me uit dit dal wilde halen.
Zo fragiel als ze is, met haar grenzeloze kracht en liefde is het haar vandaag in ieder geval weer gelukt.

Dankjewel kleine, grote vriendin. Op naar nog veel genietmomenten.

Voor wie het schrijnende verhaal van Robijn niet kennen:
https://stichtinghanna.nl/index.php/profielrobijntje/