21-09-2020 Willem is weer thuis!

En dan dat moment…
Dat alles klopt en ook weer niet.
Maar hij is thuis!!!
Willem is weer thuis!! 

Xxl schoonmaak, extreem zieke patiënten, vakantie-tijd voor een paar vrijwilligers in het schaarse team, en dan die melding.
Hij is wéér gespot, en het is hem!
Bramenstruiken, brandnetels, sanitaire afvoer van de camping in mijn schoenen, boeiend, het was hem!!

Hij herkende mij direct en begon ouderwets te kletsen, maar met angst en onzekerheid in zijn ogen.
Ik dacht nog, schat, waar je nu zit kan ik niet bij, maar de takken en struiken verdwenen gevoelsmatig.
Het belangrijkste was dat zijn voerbakje ongeschonden bleef.
En dan dat moment van oogcontact, binnen een paar seconden de rode draad tussen ons weer versterken, zo erg dat hij zou komen.
En hij kwam.
Geen tijd voor tranen, geen tijd voor filmpjes, de vervoersbox in, zo snel mogelijk.
Een gekregen box, die niet gemaakt was voor haast achteraf.
De box viel uit elkaar.
Onbeschrijfelijk hoe je je dan voelt.
Maar één ding was zeker, ik liet hem niet meer gaan en zou alles later goed maken.

Uiteindelijk dat moment dat we bij de auto aankwamen.
Met twee man die bak bij elkaar houdend, want er zat goud in.
Willem.

Kerel, weer moet ik huilen, ik ben zo blij dat je thuis bent.
Je hebt geen idee, of misschien ook wel.
Vanavond weer samen in bed, ik denk dat ook jij voor het eerst weer een goede nachtrust krijgt…

Pffff, de nachtmerrie is voorbij.