23-01-2024 Teuntje is er niet meer

En dan die dag dat hij er niet meer is…
Teuntje(19jr), 5 jaar lang ons zonnestraaltje…
Het voelt donker zonder zijn sprankelende aanwezigheid.
Een ode aan een bijzonder mooi ventje.

Liefste Teuntje,

alweer vijf jaar geleden kwam je bij me.
Gisteravond zocht ik beeldmateriaal en zag je vlak na je aankomst.
Met je allerliefste loopje liep je achter me aan in de grote groep, zo blij, zo vol liefde, zo vol geluk.
Mijn hemel, wat was ik verliefd op je.

Je kwam uit een geweldig asiel in Limburg, waar je terecht was gekomen, omdat je oude ouder je niet meer kon verzorgen.
Je plaste ernstig in huis, was schildklierpatient en 14 jaar, alle ingrediënten om nooit meer herplaatst te kunnen worden, dus mocht je naar de Achtste hemel komen.

Je bleef altijd plassen, ongegeneerd deed je het overal, maar je bleek ook het allerliefste en vrolijkste ventje wat je bedenken kon.
Altijd was je blij en je genoot van elk aspect in de Achtste hemel.
Elk mandje of kussen was je lieveling, buiten zijn vond je heerlijk, én, je was één van de weinige bewoners die iedereen aardig vond.
Op de vrijwilligers-dagen kwam je iedereen gedag zeggen en je kon niet wachten op een pauze.
Kon je eindelijk op een schoot zitten.
Kreeg je even geen aandacht, dan gooide je je charmes in de groep.
Vertederend gaf je dan een high-five in de lucht, waarmee je ieders hart liet smelten.
Tot het allerlaatst deed je dat(foto).
Tot het allerlaatst deed je alles wat je lief had he Teuntje?

Jarenlang sliep je op mijn bed naast me, je mooie ranke lijfje was altijd ergens.
Och ventje, wat mis ik je.

De laatste maanden werd je zichtbaar slechter.
Begin januari constateerde we dat je nieren gingen falen en wisten we dat je in je laatste fase zat.
En zo ging ik je behandelen lieve Teuntje.
Je kreeg alles wat je op je bucketlist nog wilde afvinken, hoewel je eigenlijk alles al had he?
Rosbieftartaar kwam extra op je lijstje.
Ohh, wat genoot je daarvan he?
Zelfs gisterochtend nog.
Tot gistermiddag haalde je alles uit de kast.

Zelfs met de uitloop was je erbij en kwam je nog naar de snackbar.
Na de uitloop, waarbij al je vriendjes binnen kwamen, miste ik jou.
Vanuit mijn ooghoek zag ik je opeens in de wei en wist dat het mis was.
Een onmogelijke situatie, teveel werk(drastisch tekort aan hulp), de groep wachtte op hun voer en verzorging en daar zat jij…
Godzijdank was Leonie er en is zij je gaan halen.
Veilig hing je in haar armen, maar je ogen vertelde, het is voorbij.
Na wat improvisatie kon ik bij jullie komen.
Jij lag inmiddels op de bank, met liefkozende Leonie naast je.
Veilig, in liefde, op naar je laatste reis.

We hebben je uiteindelijk naar de slaapkamer gebracht, waar je dankbaar op je allerliefste kussen ging liggen.
Met ons naast je ging je heen.
Tranen van verdriet gaf je ons, maar ook, lieve Teuntje liet je ons zien hoe bijna mooi het kan zijn om vredig te sterven.
Je high-five pootje uitgestrekt, zachtjes spinnend, in alle ontspanning liet je het leven los.
Je liet ons zien waar we het voor doen wijze Teun.
Voor bijzondere zieltjes zoals jij, die ook recht hebben op een leven.
Je liet ons zien waar het om draait.
Vasthouden aan het moois, tot het allerlaatste moment, in liefde.

Dag liefste Teun, tot ooit.