28-07-2022 Afscheid van Noa

Ik ben even verscheurd…
Nog vol in haar leven, haar nieuwe leven waar ze mocht leren angst los te laten.
Waar er ruimte had kunnen komen van genieten.
Van liefhebben.
Het mocht niet zo zijn.

Lieve poppetje Noa,
wat maakte je sprongen vooruit.
Jouw prachtige poppen-ogen werden zachter, je begon jezelf te bewegen in de kamer bij mijn aanwezigheid.
Iets wat een tijd lang een no go was, je maakte jezelf in het begin klein en stil van de angst.
Maar je ontdekte dat ontspannen veel fijner was, meisje, wat was ik trots op je!
Je was op de goede weg…
Je volgende hoofdstuk kan ik nog niet verwerken en al helemaal niet beschrijven.
Ik wil alleen dat je weet dat het me zo spijt.
Diep in mijn hart weet ik dat dit je keuze was, maar het doet zo pijn Noa.
Ik had je zo vreselijk graag willen helpen poppie, had ik die kans maar gehad…
Vanmorgen lag je dood in jullie verblijf.
Ik hoop zo dat je de rust hebt gevonden Noa.
Ik hoop zo dat je nu in een wereld bent zonder angst.
Een wereld van liefhebben en genot…
Een wereld die ik je in het aardse leven nog voor lange tijd had willen geven.
Rust zacht lief meisje.
Ik heb je lief,voor altijd.

(In het filmpje één van de eerste keren dat ze uit haar holletje durfde te komen)