7-4-2017 Een mooie dag
Hoe mooi kan de dag beginnen?
Elke dag weer die intense momenten, die me de rijkste vrouw van de wereld maken, maar deze keer werd ik blij tot op ‘t bot.
Wakker worden is voor velen van ons vanzelfsprekend en we rollen zó de dag weer in.
Helaas ook voor veel dieren is dit geen vanzelfsprekendheid anno 2017.
Ook in de 8e Hemel is dit voor veel patiëntjes altijd weer afwachten.
Hoe laat ‘t ‘s avonds ook wordt voor me, altijd weer wil ik graag mijn bed uit om te zien dat alles weer ‘gezond’ wakker wordt.
Er zijn altijd terminale dieren bij me, maar ook de gezonde senioren en patiënten brengen tóch altijd een vorm van spanning bij me, die ik pas verlies als ik ze allemaal heb gezien, ze goed hebben gegeten én gedronken.
Sommige van hen moeten dagelijks hun medicatie hebben, wat óók elke dag weer stressloos moet lukken.
Vaak zijn er diertjes tussen die zich ná het wakker worden niet topfit voelen.
Terwijl ik dan de andere diertjes verzorg, overweeg ik alle opties, wat wijsheid is.
Als ze hebben laten zien dat ze de wil voor ‘t leven vast willen houden,haal ik letterlijk alles uit de kast om ze te helpen.
Desnoods in overleg met mijn lieve dierenarts, die dag en nacht voor me klaar staat.
Deze morgen was er weer zo één, dat alles mee mocht zitten.
De ponies hadden heerlijk ontbeten, de konijnen huppelde vrolijk door hun tuintjes met hun volle buikjes.
Hartpatiëntje Hettie wachtte braaf op haar vaste plekje op haar pilletje, alvorens ze ging eten en zelfs Tinus meldde zich keurig om zijn oortjes in te laten smeren met zonnebrandolie.
Terminale Ter en Randy moesten even op gang komen,maar aten uiteindelijk allebei heerlijk hun maaltijd op en gingen uitbuiken in het zachte zonnetje.
Suikerpatiënt Bo kwam keurig op tijd voor zijn insuline en ging op zijn vaste tuinbankje liggen.
Alles onder begeleiding van de hondjes, die al eerder hun maaltijd op hadden.
Voor Redje niet altijd vanzelfsprekend, want als er een diertje erg ziek is, slaat hij liever zijn ontbijt over.
En dan op zo’n prachtige dag de schaapjes in hun verse wei laten.
Ze staan ‘s morgens te dringen, alsof ze in hun eigen wei geen grasspriet meer hebben.
Óók hun dag mocht zó mooi beginnen.
Het geluk stroomde door mijn lijf, zo fijn om die dankbare schatten zien te genieten.
Als xtra dank pakte Jantje mijn vingers.
Me even laten voelen dat ik voor altijd hun mama ben.
Hoe onzeker het leven soms kan zijn, deze momenten pakt niemand ons ooit af.
Deze momenten geven me de vechtlust om door te gaan,wat er ook gebeurt.
Voor de diertjes van nu en voor de vele diertjes die we in de toekomst nog gelukkig mogen maken.
Genieten van ‘t intense genot!
Fijn weekend lieve allemaal.