9-6-2019 R.i.p. Felix

Afgelopen maanden heb ik veel meegemaakt.
Mijn vorige vrouwtje ging emigreren en bracht me bij de Achtste Hemel.
Ik wist eerst niet wat me overkwam en was erg over mijn toeren, ik snapte er niets van waarom ik 
hier moest blijven.
Mijn nieuwe mama Hanna troostte mij en gaf me aandacht, wat me hielp, maar het duurde 
even voordat ik begreep dat dit mijn nieuwe leven was.
Hanna had gelukkig in de gaten dat ik óók misselijk was. Ze kwam erachter dat mijn nierfunctie slecht was.
Ik kreeg nog meer kwaaltjes, wat me niet hielp om te genieten, maar Hanna deed er alles aan me te helpen.
En dat hielp!

Ik begon me thuis te voelen, werd vriendjes met mijn kamergenoot Muis en genoot van al het lekkers en de knuffels die ik vaak kreeg.
Als Hanna bij me kwam pakte ik haar stevig vast, ik wilde dat ze zo lang mogelijk bij me bleef!
Mijn vorige vrouwtje was best veel weg, dus ik vond die aandacht zó fijn.

Ik merkte aan Hanna dat ze altijd een beetje verdrietig werd als ze bij me was, vooral de laatste dagen.
Ze vertelde me dat ze gefrustreerd was, omdat ze me nog zoveel te bieden had, maar niet wist dat ze alles nog kon geven, omdat de tijd drong.
Maar Hanna, het was goed zo.
Ik heb nog echte liefde gekend, je hebt me alles gegeven wat je kon, laat los die gedachten.
Precies een week geleden, onze laatste zondag samen heb ik genoten, vergeet dat nooit.
Mijn lijfje was op en ik had er vrede mee, het was mijn tijd om te gaan.

Dank jullie wel voor de liefde die ik heb gekend en de goede zorgen.
Dank je wel Han, dat je bij me bleef, die laatste minuten. 
Je kusjes op mijn hoofd kwamen rechtstreeks in mijn hart.
Je handen op mijn lijfje lieten de pijn verdwijnen en gaven me de rust vredig te gaan.

Tot ooit lieve allemaal, tot ooit vriendje Muis. 

<3