9-6-2019 R.i.p. Lucky

Hoe fijn het leven ook werd toen ik in de Haagse Hemel terecht kwam, aan alles komt een eind.
Afgelopen woensdag ben ik gaan hemelen en ben nu vrij van de pijn die mij de laatste tijd kwelde.
San heeft alles geprobeerd om mij weer beter te maken, maar wat zij en de dokters niet wisten was dat ik een gat onder mijn tong met necrotisch weefsel had.
Al even werden mijn pootjes slechter maar met wat pijnstilling genoot ik nog volop van het leven. Alleen de laatste tijd kreeg ik die pijn in mijn smoeltje erbij.
Ik kon niet zo goed meer eten en daar genoot ik toch altijd zo van.

San nam me mee naar de dokter, natuurlijk tegen mijn zin en dat heb ik ze laten weten.Erg makkelijk liet ik ze natuurlijk niet in mijn smoeltje kijken nadat ze mijn nagels hadden geknipt. Ze zagen niks dus mocht ik weer mee naar huis. Eten lukte steeds slechter en San kreeg een tip van lieve Hanny die iets vertelde over een kat die een tumor in zijn bekkie had. Ik scheen niet zo lekker uit mijn straatje te ruiken en volgens San rook ik ontstoken. Dus ze haalde antibiotica voor mij en ik begon me weer wat beter te voelen en kon weer een beetje eten. Maar een paar dagen na de kuur werd de pijn weer erger en San had sterk het gevoel dat Hanny gelijk had. Daarop besloot zij, met haar hulptroepen en na overleg met Hanna dat ik een uitzonderlijk mooie leeftijd had bereikt en ze mij niet verder de stress van het dokteren en de pijn wilde bezorgen.
Ze besloten mij te laten hemelen en ik begreep meteen wat ze bedoelde.

Vanaf dat moment kwam ik naast haar op de bank liggen ( had ik nog nooit gedaan ) en bleef bij haar in de buurt om te laten zien dat ik er vrede mee had.
Ik kreeg woensdag nog een soepje met een poedertje waar ik heel erg zen van werd en toen kwam de dokter bij mij thuis. San hield me vast en ik kreeg nog even een gemene prik maar toen was alle pijn en angst uit mijn lijfje en zag ik een regenboogbrug die ik ben over gegaan.

Vanuit die hele mooie plek, waar ik heel veel van jullie geliefde diertjes zie, dank ik jullie vanuit de grond van mijn kattenhartje voor de mogelijkheid die ik kreeg bij Stichting Hanna. Door deze stichting en de hulp van de donateurs mocht ik nog 4 mooie jaren genieten in een 8e Hemel gastgezin. Ook dank aan de lieve dames die San altijd hielpen met mij naar de dokter brengen en de zorg die ze mij gaven.

Dank jullie wel voor alles, ook namens San die natuurlijk verdrietig is dat ze mij, haar lieve kattenkindje, niet meer kan knuffelen.
Het is goed zo, ik heb heel veel liefde en goede zorg genoten de laatste jaren van mijn leven.
Dank!