23-6-2019 Nieuwe bewoners

Onze nieuwe bewoners, patiënt Poeky (18 jr) en Snooty (17 jr).
Hun komst heeft me enorm aangegrepen.
Vaak word ik geconfronteerd met mensenleed, wat schuilt achter de aankomst van een dier, maar deze keer raakte het me weer in elke vezel van mijn lijf.

We werden onlangs gebeld door asiel Ter Marse, hun lieve vrouwtje was ziek en zij moest afstand doen van haar poezen.
Na contact met deze bijzondere vrouw kroop haar verdriet in mij.
Ze had ze hun hele leven al bij haar, het waren haar bejaarde kindjes, ze wilde nog zo lang mogelijk van ze genieten, maar zodra het niet meer zou
gaan, mochten ze in de Achtste Hemel komen.
Amper een week later mailde ze al…. Het lukte niet meer.
Eergisteren kwamen ze aan, een vriendin van haar zou ze brengen.
Ik zag bij aankomst twee vrouwen. Één daarvan was duidelijk de vriendin, de andere vrouw kon ik niet direct plaatsen.

Al snel brak ik, ze was er wél bij, zij was het.
Ik zag een prachtige (jonge) vrouw, vol in het leven, maar gebroken van verdriet, gebroken door die rot ziekte.
Ik heb me snel bij elkaar geraapt, maar na hun vertrek schreeuwde ik het uit.
Wat kan het leven toch oneerlijk zijn….

Poeky en Snooty, ik snap dat jullie in de war zijn. Ik ga er alles aan doen dat jullie je snel thuis voelen en dat jullie via mij de liefde van Mevrouw S. blijven voelen.
Ze had geen keuze lieverds, maar hoop dat dit de beste keuze was voor jullie. 

Mevrouw S., kon ik uw verdriet maar weghalen, maar deze zit te diep geworteld.
Ik hoop dat u vrede gaat voelen bij de gedachte dat we er met zijn drietjes het beste van gaan maken.