18-04-2020 Sylvester, een triest verhaal met een mooie afloop

Ik ben een open boek, behalve met sommige gevoelens delen.
Ik doe graag alsof alles rozengeur en maneschijn is, soms zo handig…
Deze keer wil ik de andere zijde met jullie delen.
Zoals altijd weer die lach en die traan.

Ik heb het mooiste werk van de wereld, de meest kansloze dieren een hemels leven bieden.
Hun zo intens te zien genieten maakt mij gelukkig.
Maar ik kan niet de hele wereld redden…
Wekelijks krijgen we meldingen van kansloze dieren, die ik het liefst allemaal wil helpen.
Godzijdank hebben we onze herplaats – afdeling, waar jullie ons ongelooflijk mee helpen via Facebook.
Zoveel dieren vinden toch een plekje door jullie trouwe delen.
Zooo dankbaar om.?
Ook achter de schermen zorgen we regelmatig voor oplossingen.
Maar soms… 

Een paar weken geleden kregen we een trieste melding.
Een jonge vrouw had zelfmoord gepleegd en liet haar dochter en kat achter.
Ze had alles voorbereid en op papier gezet hoe ze het wenste.
Haar dochter is godzijdank in goede handen.

In 2018 had ze ons al benaderd, maar toen wisten we niet eens of we een doorstart elders konden maken.
Herplaatsen was kansloos, haar kat Sylvester was een sproeier…
Na goed overleg bleef hij bij haar en tzt zou ze contact opnemen, als we uitzicht hadden op een nieuwe locatie.

Dit keer was het haar intens verdrietige vader die ons benaderde.
Haar wens was dat Sylvester bij ons mocht wonen.
In koor riepen we ja, vanuit een diepe emotie, maar eigenlijk kon het niet…

Mijn dagen zijn tekort.
Ergens probeer ik een nachtrust te pakken, maar deze is chronisch tekort.
Eten doe ik vaak lopende, momenten voor mezelf heb ik niet of nauwelijks.
Dat laatste vind ik geen drama, hoewel het ooit ietsje anders moet.

De vele senioren en patiënten hebben extra zorg nodig, die ze hoe dan ook krijgen.
De terminale groep mag hun bucketlijst volgen, niemand van alle dieren merkt het verschil, zij genieten en dat is het belangrijkste.
Dat laatste geeft mij de kracht het vol te houden.

Ergens tussendoor wil ik ons prachtige plekje mooi en schoon houden, verblijven verbeteren en alles met chronisch te weinig hulp. Perfectionist als ik ben, moet alles goed zijn.
Ergens nog centjes bij elkaar schrapen om de dieren te kunnen geven wat ze wensen, dat blijft een strijd voor mij..
Hoe dan ook, een poep en een zucht en elke dag vliegt voorbij.

En o ja, al een tijdje ben ik niet fit, maar dat even terzijde. ?

Slapeloze nachten kreeg ik van Sylvester.
Ik wilde zo graag haar wens beantwoorden, maar hoe?
Hij zou eerst in quarantaine moeten, terwijl ik niet eens ruimte vrij heb.
Teveel asociale katten, elke quarantaine-ruimte zit vol…
Vervolgens de socialisatie, wat enorm veel tijd kost, welke tijd?
Ik werd er misselijk van.

En de klok tikte door.. 
Het huis van Sylvester moest worden opgeleverd, de eindstreep van zoveel emoties door elkaar, constant in mijn hoofd.
De optie inslapen werd eerder al vernoemd, maar dat was uiteraard een no go.

Mijn lieve externe team (mensen die vanuit hun huis helpen) ging haastig zoeken, maar de ene nee na de andere…
Totdat we Stichting Kattendorp Harfsen benaderden.
In eerste instantie mocht hij er tijdelijk heen, maar na goed overleg uiteindelijk permanent! 

Tranen…
Mijn hemel, wat ben ik hen dankbaar.
Anderzijds, wat had ik Sylvester graag in mijn armen genomen.

Vrijdag is hij verhuisd.
Mijn lieve mini team heeft hemel en aarde bewogen voor de lange reis en Sylvester is happy (zie foto) op zijn prachtige nieuwe plekje.?❤
Vader P liet weten dat zijn dochter glimlacht vanaf haar wolkje.
En dat was precies wat ik nodig had.
Het is goed zo…

Nogmaals dank lieve mensen van Stichting Kattendorp, dit is ultiem samen sterk zijn. 

Veel geluk lieve Sylvester, je bent niet in mijn armen, maar wél in mijn hart. ❤

En lieve Michelle 
Ik hoop met heel mijn hart dat je tevreden bent.
Rust zacht mooi mens. ❤

Last but not least, dank lieve mini team, we did it. ?