21-06-2020 Prinsesje Cinderella overleden
Een paar dagen geleden is mijn prinsesje Cinderella overleden.
Een ode aan mijn engeltje, die nu voor altijd een engel is.
Maar wat een gemis…
Liefste kleine vriendin,
ik denk dat je het hebt gezien afgelopen dagen, ik kon geen afscheid van je nemen.
En niet alleen ik…
Je lag er zo mooi bij, alsof je vredig sliep.
Alsof je glimlachte in je slaap.
Je mocht in Robijntje’s mandje liggen.
Nog niet eerder had iemand die privileges, maar het voelde goed.
Omringd door bloemen en andere katten.
Met Red vaak aan de voet van de tafel.
Je grote liefde Tinus week bijna niet van je zijde.
Maar het moest hè meis…
We moesten je loslaten.
Terwijl ik schrijf kijk ik op de lege tafel.
Robijn haar mandje staat weer op zijn plaats, bij de gedenkhoek van haar.
Een paar losse bloemblaadjes herinneren mij aan het beeld van afgelopen dagen.
En Tinus.
Hij ligt op de plek waar je opgebaard lag.
Ons verleden gaat als een filmpje aan me voorbij prinsesje.
Mijn hemel, wat was ik verliefd op je,
vanaf de allereerste seconde.
Niet om je looks, natuurlijk was je prachtig, maar de weerspiegeling in je ogen vond ik vooral onweerstaanbaar.
Zo vol goedheid, zachtheid, blijheid en liefde, onbegrensde liefde.
Je was als zwerver gevonden en in een asiel terecht gekomen.
Je was 11 jaar en leek relatief gezond.
Theoretisch was je herplaatsbaar, maar ik had zo’n behoefte aan een probleemloze kat in de groep van patiënten.
Één waar ik me geen zorgen om hoefde te maken, waar ik zonder onderbuikgevoel van kon genieten en uiteraard jij ook.
In overleg met mijn bestuur mocht ik je ophalen.
Onze eerste ontmoeting was vuurwerk, de vonk sloeg over tussen ons.
Je was een verlegen meisje, maar bij mij opende je direct als een bloem.
Wat genoot je!
En ik voelde me echt in de hemel bij je, je werd mijn kleine engeltje.
Al snel bleek er meer gaande te zijn met je.
Je had een neurologische aandoening, waardoor je een bijzonder loopje had.
Het maakte jou niet uit, vrolijk liep je altijd achter me aan, met je allerliefste loopje.
Maar dat was het niet alleen.
Je nieren bleken erg slecht.
Ik weet nog precies dat de grond onder mijn voeten verdween bij dat nieuws.
Maar jij bleef dat dankbare vrolijke meisje en ik ging alles op alles zetten om je te laten genieten, zolang mogelijk in relatief goede gezondheid.
Ik gaf deze nieuwe zorg om jou een plekje, het had waarschijnlijk zo moeten zijn dat je bij mij was gekomen.
En genieten deden we!
Als een klein prinsesje verwende ik je, als een engeltje volgde je me.
Altijd blij en vrolijk, met die allerzachtste blik in je ogen.
Althans bij mij.
Vreemden bleef je spannend vinden.
Je kon dan zo boos kijken, ik moet er nog om lachen als ik eraan terug denk.
Al met al leefden we alsof elke dag je laatste kon zijn.
Na een tijd gebeurde er iets onwerkelijks.
Je nierwaarden waren verbeterd!
De goede zorg in combinatie met jou wilskracht overwon.
En een tijd leek je onsterfelijk.
Maar dat was niet reëel hè meisje?
En toch waren we allebei overrompeld.
Je kreeg acuut nierfalen, het ging zo snel.
Ik zag de onmacht in je ogen, je probeerde te blijven lachen, net als ik, maar ik voelde je weg glijden.
En ik denk dat jij het eerder voelde komen dan ik had kunnen zien.
Je verraste me het laatste weekend met van alles.
Opeens op schoot willen, terwijl je zo je vaste ritueel daarin had en nog meer aangename momenten plande je in.
Ook de laatste dag ging zoals jij het wenste hè prinsesje?
Altijd weer dat moment van onmacht en schakelen voor mij.
Inzien dat het einde nadert en vervolgens goed luisteren naar wat het dier wenst.
En of de wens uitvoerbaar is, zonder lijden.
Jij sprak duidelijke taal Cinderella.
Je gaf je over aan je kleine lijfje en wilde elk moment samen als een herinnering opslaan.
Alleen wij, met uiteraard Tinus en Red erbij, maar geen vreemde mensen, geen enge dokter..
Ik deelde mijn middag zo in dat ik zoveel mogelijk bij je kon zijn.
Iedere keer als je me weer zag aankomen kwam er een glinstering in je ogen en begon je tevreden te spinnen.
Soms zag ik je naar Tinus kijken, alsof jullie een gesprek voerde.
Alsof je hem zij dat hij niet verdrietig hoefde te zijn.
Tinus bleef tot het allerlaatste moment, samen met mij op een kleed bij jou.
In de loop van de avond zakte je vredig in een roes.
Om 01.00 miauwde je nog één keer zachtjes en legde je pootje in mijn handen, spinnend.
Ik realiseerde me dat het Tim zijn sterfdag was.
Ik voelde dat mijn soulmaat je ging verlossen.
Vlak dáarna stopte je hartje.
Je glimlach bleef, nu voor eeuwig.
Rust zacht lieve prinsesje van me.
Ik laat je los met een gebroken hart, maar ik weet dat er een dag komt dat ik je weer zie…
Dag klein engeltje, ik hou van jou, zielsveel, voor altijd, net als jou lach. ❤️