Op 15 september is Willem overleden.
Woorden kunnen niet uitdrukken hoe groot het gemis is.
Het verdriet is te groot, maar hij verdient een eerbetoon…
Lieve grote vriend,
ik kan je dood niet plaatsen.
Het gemis is te intens, te groots in alle denkbare vormen.
Onvoorbereid scheurde je overlijden mijn hart in stukjes.
Zoveel stukjes nam je mee op je reis.
Ik moet verder zonder jou, verder met dat gat in mijn hart.
Voor de dieren.
Op blijven komen om jullie rechten in deze rare wereld te beschermen.
Opkomen voor jullie geluk.
Vandaag ga ik je begraven.
We gaan samen nog één keer naar je favoriete plek op het erf.
In gedachte zie ik je op me af rennen, met de blijdschap in je ogen die alleen ik heb mogen zien.
Nog één keer hoor ik je kletsen, nog één keer mag ik je begeleiden.
Nog één keer voel ik je grote onzekere lijf in mijn armen, je hoofd dicht tegen me aan, wat altijd alle onzekerheid weg haalde bij je.
Nog één keer draag ik je in liefde, waarin we samen wegsmelten.
Nog één keer dat intense “wij”…
Dank je wel zielsverwant, voor onze speciale vriendschap.
Dank je wel, voor het grootse vertrouwen in mij.
Ik had je zoveel meer willen geven grote vriend.
Ik kan alleen maar hopen dat het daar nog niet te laat voor is…
De woorden om gedag te zeggen doen teveel pijn, ik kan ze niet schrijven Willem.
Ik hou van jou, met heel mijn hart, wat deels bij je is.
Rust zacht grote vriend.
Het verhaal van Willem
sinds 2 juni 2020 bewoner van de Achtste hemel
Joris-Willem is 12 jaar, voor een mix Maine Coon al best op leeftijd.
Hij heeft al zoveel meegemaakt. Drie keer geadopteerd en alle drie keer teruggebracht naar het asiel in Zuidwolde. Willem was heel vocaal met volume op hard. Er werd gedacht dat hij dement aan het worden was. Medewerkers van het asiel vonden het welletjes met zijn ellende en benaderden ons.
In de Achtste Hemel is Joris-Willem, hernoemd tot Willem. Wat hij precies heeft is nog onbekend, maar dat gaan we uitvinden. Van dementie is geen sprake. Zijn luide mauwen was zijn manier om aan te geven dat hij niet happy was.
En eenmaal in de 8e Hemel stopte het luide mauwen en er kwam een vrolijk genietend kereltje tevoorschijn.
En hoe gaat het verder……
In het begin heeft Willem samen met zijn room-mate Moessie de buitenren verkend. Hij vond het echt prachtig en genoot met volle teugen. Daarna volgde het avontuur van vrij buiten lopen. Dat houdt in dat de katten een paar keer per dag vrij uit lopen en bij elke maaltijd (3 per dag) terugkomen. Willem meldt zich trouw voor elk hapje.
Maar dan ineens in augustus, is Willem er niet bij als het eten uitgedeeld wordt. En de volgende dag ook niet. Tot groot verdriet is hij aantal weken vermist geweest. Het vermoeden is dat hij ergens van geschrokken is en de weg naar huis niet terug kon vinden. De vreugde was onnoembaar groot toen Willem na een zichtmelding op 21 september, door Hanna opgehaald kon worden om hem thuis te brengen. En thuis is hij!! Blij en volop genietend. (update oktober 2020)