6-11-2022 Rust zacht Muisje

En weer een onbeschrijfelijke leegte…
Zo jong(7jr), zo oneerlijk, ik kan het nog niet verwerken, maar lieve, dappere Muisje verdient een ode…

Allerliefste Muisje,
Ruim 4 jaar geleden kwam je in mijn leven.
Je was verzwakt en ziek het asiel in Drachten binnen gebracht.
Ze hebben enorm hun best gedaan je te helpen, maar uiteindelijk liepen ze vast op je suikerziekte en belde mij.
Zo kwam je in de Achtste hemel terecht.
Je kleine, fragiele lijfje en je allerzachtste karakter deed mij smelten en huilen tegelijkertijd.
Je was zo verlegen, zo aandoenlijk lief, hoe kon jij op straat terecht gekomen zijn…
Maanden lang zat je in je holletje en juist toen je een beetje meer zelfvertrouwen kreeg, kwam onze verhuizing.
Weer drie maanden kroop je weg.
Hartverscheurend.

Uiteindelijk ging je ontspannen en leerde je dat ik ok was.
Met je mooie, zachte kijkers kon je me laten smelten en je zachte spinnen liet mijn hart dansen.
Langzaam aan wende je in de grote groep en al snel had je een plekje gevonden in mijn slaapkamer.
Het kistje in mijn raamkozijn had je uitgekozen.
Van daaruit kon je heerlijk buiten kijken en je had het goed bekeken, het was één van de rustigste plekjes in huis.

Ondertussen was het een strijd met je lijfje.
Godzijdank ontdekte ik op het nippertje dat je geen suikerpatient meer was, maar insulinoom-patiënt.
Van de ene op de andere dag was je bijna in coma geraakt, je suikerniveau bleef dalen.
Maar je gaf niet op, en ik ook niet.
Samen gingen we het gevecht aan, samen op zoek naar een weg om jouw leven te verlengen en vooral, dat het zo leuk mogelijk bleef voor je.
En dat werd het he meis?
Je was een zware patiënt die veel zorg nodig had, maar elke dag genoot je.
Elke dag deed je je rondje door huis en met mooi weer ging je heerlijk van het zonnetje genieten.
En ik genoot van je tevreden bekkie…
En zo ging het jarenlang.

Tot vorige week.
Van de ene op de andere dag was je snipverkouden.
Voor een gezond dier geen drama, maar voor jouw fragiele lijfje wel…
In overleg met (dierenarts) Jantien heb ik alles uit de kast gehaald, maar we konden deze strijd samen niet aan.

Lieve Muisje, ik weet dat je het goed vond zo, maar ik had je zo graag nog vele jaren willen geven.
Ik beloof je dat ik mijn verdriet en frustratie een plekje ga geven, maar vergeef me dat het nog even duurt…
Nog even laat ik je raamkozijn leeg, zodat je makkelijker binnen kan kijken…

Rust zacht allerliefste meisje.