25-11-2022 Afscheid van lieve Tim

Ik zou wensen dat ik dit nieuws niet hoefde te brengen, maar weer is er een afscheid geweest…
Ik weet, het hoort bij een senioren/patiënten-opvang, maar dit is echt niet te bevatten…
Zoveel tegelijk…
Zo oneerlijk voor liefste Tim.
Een ode aan een zeldzaam lief ventje…

Liefste Tim,
Je kwam, zag en overwon…
Bij ons en bij asiel ter Marse.
Iedereen die je mocht leren kennen was direct verliefd op je.
Ondanks je zwervende bestaan en je ernstige oude bekken-breuk ademde je alleen maar liefde en blijheid.
Je was ernstig verzwakt binnen gebracht bij het asiel, maar je liet je heerlijk verwennen door het fantastische team daar.
Je verleidde iedereen met je dankbaarheid en knuffels.
Herplaatsen was geen optie voor je, maar het lieve team wilde zo graag dat je nog kon gaan genieten, dus benaderde ze mij.
En ook ik was vanaf het eerste filmpje van jou al verliefd.
Mijn hemel, wat een schatje was je.
En zo kwam je.

Je vond het fantastisch in de Achtste hemel.
Je zat nog op de socialisatie-kamer (samen met een paar anderen), maar je vond het prachtig.
Direct vond je je draai, werd vriendjes met je kamergenoten en je ging heerlijk aan de wandel.
Overal had ik extra opstapjes gemaakt voor je, om je oude breuk te ontzien en slim als je was, maakte je daar dankbaar gebruik van.
Enthousiast verwelkomde je me iedere keer, bedelend om wat lekkers te krijgen én aaitjes over je koppie, je favoriete knuffelplek.
Je maakte een bende van de waterbak, zo leuk vond je dat fontein, alsof je iedere keer had gedoucht!
Ik zag er enorm naar uit je te gaan introduceren in de grote groep.
Ik wist, dat zou helemaal paradijs zijn voor je.

Afgelopen donderdag was dierenarts Jantien er voor de grote check bij alle kleine bewoners.
Ook jij stond op mijn lijst voor haar, maar voornamelijk omdat je een nieuwe bewoner was.
Ja, je achterpoten waren zwak, maar je was zo happy…
Je bleef ook te slank, maar in onze gedachte had dat nog even tijd nodig.
Wél besloten we na jouw check, dat het beter was als je voorlopig nog niet in de grote groep ging.
Je was daar nog te zwak voor, eerst aansterken…
Ik had het je al zo gegund, dus daags erna(afgelopen vrijdag) nam ik je mee in mijn armen, samen op ontdekkingsreis (filmpje).
Zo ontroerend, dat blije, nieuwsgierige smoeltje van je…
Wat gunde ik het je, maar in mijn gedachte was dit voorlopig een leuk alternatief.
Twee maal daags zou ik je even meenemen de groep in.
Dat werd 4 dagen…

Maandag ging het helemaal mis met je.
In de late avond werd je plotseling verlamd aan beide achterpoten (embolie), het ging allemaal zo snel he Timmie…
En wat was je vreselijk dapper lieve schat, zo vreselijk dapper…
Na zware pijnstillers ging je godzijdank rustig slapen, maar we wisten het eigenlijk allebei he…
De volgende dag kon ik geen dierenarts thuis krijgen, wat ik juist zo graag wilde, dus een afspraak gemaakt bij de dierenarts voor je.
In mijn gedachte zou ik je in een heerlijke deken wikkelen en in mijn armen dragen tijdens de reis, zoals we afgelopen dagen deden in de groep.
Maar jij besloot anders.
Vlak voor ons vertrek was je zelf vertrokken…

Liefste Tim, ik zit vol wrok, verdriet en frustratie, ik had je nog zoveel meer gegund.
En zoveel langer ventje…
Maar ik hou me vast aan het plezier wat je even hebt mogen voelen.
Dat je hebt mogen ontdekken dat je liefde kan terug krijgen.
Dat er voor je gezorgd kan worden.
Dat er mensen waren die ontzettend veel van je hielden…
Rust zacht lieve schat, nooit meer pijn…

Dank jullie wel lieve team asiel ter Marse, dat jullie er voor hem waren en hij bij mij mocht zijn.

https://www.facebook.com/dierentehuisdeachtstehemel/videos/1124516054867082