25-02-2024 Sterfdata van geliefden

Ik wil wat extra speciaals met jullie delen.
Sterfdata van geliefden, we hebben er allemaal mee te dealen.
En elke keer ervaar je het weer anders…
Robijntje haar sterfdatum van vorige week(16-02) hakte er bij mij opeens erg in.
Ondanks de drukte op de werkvloer herbeleefde ik de laatste dag van Robijntje in mijn gedachte, met alle details.
Het bracht me veel tranen, wat me zo niet paste tijdens mijn dagelijkse ritme.

Ik probeerde me vast te houden aan de kracht, die Robijntje me elke dag geeft, maar ergens dwong ze mij terug te gaan naar die dag.
Die laatste dag samen, die ik voor mezelf heb vastgelegd met opnames en foto’s.
‘s Avonds laat besloot ik het te laten gebeuren en zocht al het materiaal op van die bewuste dag 5 jaar geleden.
Drie dagen lang lag ze daarna opgebaard, waar ik en de dieren afscheid konden nemen van haar.
Op de derde dag heb ik haar, samen met Red, weg gebracht naar het crematorium, iets wat ik ttt graag wilde.

Red, die zo close was met haar, beleefde de meest intense momenten.
De pijn, het intense verdriet, maar ook ergens, het pakken van elk moment om het allerlaatse afscheid voor te bereiden.
Drie dagen lang bleef hij bij haar waken.
Hij wilde zelfs niet mee met mijn dagelijkse routine buiten op het erf, iets waar hij als regelneef nooit een moment van wil missen.
De allerlaatse reis, Red en Robijntje op één stoel samen in de auto.
De laatste minuten, in het crematorium, voor het definitieve afscheid.

Ik wil deze momenten met jullie delen lieve mensen, omdat ik zou wensen dat ieder mens zich bewust wordt van de intense gevoelens die elk dier ervaart.
Sterker nog, een gevoel wat wij als mens leren weg te stoppen en juist dieren als 6e zintuig nog altijd intens voelen en gebruiken.
Geluk, liefde, blijdschap, maar ook pijn en intens verdriet.

Zo vaak heb ik het ervaren en mogen zien in de Achtste hemel.
Niet alleen bij Red, maar ook bij alle andere diersoorten.
Het mama-schaap, die het uitschreeuwt, dagen lang, omdat ze haar doodgeboren kind terug wil.
Het kipje, die haar laatste zusje verliest en ontroostbaar niet van haar zijde wil wijken.
Het konijn, die zijn beste maatje verliest en door het verdriet alle eetlust verliest, dagen lang rouwt.
Rottie Ziggy, die na elke dood van een dier, welk soort het ook is, bewust afstand neemt en gaat rouwen op haar manier.
Zoveel meer verhalen.

Dat bewustzijn van dieren, in de breedste zin van het woord, dat wens ik ons als mensheid toe.
Wat zou de wereld er dan veel mooier uit kunnen zien.