Lieve senior Ko’tje is als zwervertje gevonden.
Hij bleek aangereden te zijn en liep moeilijk.
Daarbij bleek hij ook nog kanker te hebben(melkkliertumoren).
Ik zag hem en was op slag verliefd.
Zeldzaam dapper kereltje dat nog maar één wens heeft: genieten zolang het nog kan. Hij voelde zich vanaf de eerste seconde thuis bij mij.

Ko’tje was in het asiel terecht gekomen als vondeling op straat, helemaal onder de vlooien (en haaruitval daardoor), slecht ter been én er werden melkklier-tumoren geconstateerd.
Dankbaar nam ik hem in ontvangst en schrok stiekem toch van de speciale melding ‘korte levensduur’ op zijn formulier. Wen daar nooit aan en raakt me diep dat zo’n lief, bijzonder wezentje op straat rondzwierf zonder liefde en genegenheid te mogen kennen.

Vanaf dag één genot ten top, meneertje kreeg snel zijn eigen tuintje waar hij overdag het liefste is en ik hem elke dag heen bracht.
Hij eet het liefst vis en krijgt dat dus ook, maar natuurlijk ook brokjes. Geen gewone brokjes, nee, daar haalt hij inmiddels zijn neus voor op. Hills senior graag, gaf hij duidelijk aan.

Inmiddels heeft hij geleerd,dat hij heerlijk op een kussentje kan liggen, dat was hem totaal onbekend en hij koos voor de harde vloer, met zijn toen bottige lijfje met bulten op zijn onderbuikje.

En de dagen gingen voorbij en Ko’tje bleef opknappen. Best bizar,voor een terminale schat.
Na een paar maanden heeft  de dierenarts hem goed onderzocht.
Met al zijn kunde ging hij op zoek naar de tumoren, maar die zijn nergens meer te vinden!!!

Zelf heb ik ze in het begin duidelijk gevoeld en dat was reden te meer dat ik de dierenarts wilde laten kijken, want tijdens de wandeling naar zijn tuintje, in mijn armen, dacht ik al te merken dat ik ze niet meer voelde op gegeven moment.
Vervolgens met ongeloof alles na gaan checken, want de geweldige beheerster van T Heerveld én de dierenarts-collega die hem toentertijd hadden gezien, gaven beiden aan dat hij zonder twijfel grote tumoren had.

En nu is hij tumor-vrij… Mijn dierenarts en ik stonden perplex…
Het kereltje heeft ook ernstige artrose aan zijn pootjes,waardoor hij een beetje wiegelt tijdens het wandelen,maar dat maakt hem niet uit.
Hij geniet nog steeds intens!
Het liefst in de tuin,in zijn eigen tentje,op zijn favoriete kussentje.
Hoop nog voor lange tijd.