23-7-2016 Robijntje doet t weer geweldig

Ik had een zwaar onderbuik-gevoel, wat helaas vaak klopt.
Ik mocht alles uit de kast trekken van haar om haar er doorheen te helpen, wat heel bijzonder is.
Door haar 11-jarige laboratorium-verleden staat ‘moeten’ niet meer in haar agenda.
Hoe klein ze ook is, en hoe zwak soms, vorige week hebben ze bij de dierenartsen-praktijk met 3 man sterk haar moeten behandelen.

Maar stoere Robijntje liet me mijn gang gaan.
Gewillig nam ze de dwangvoeding tot zich, ik mocht probleemloos haar infuus toedienen en haar nodige medicatie en supplementen nam ze ook voor lief.
Ze wilde maar één ding,bij mij blijven, in de 8e Hemel.
Alsof ze wist dat ik haar kon helpen.
Alsof ze dankbaar was dat ik haar heb gered uit ‘t lab en meerdere keren boven andere zwakke momenten heb geholpen.
Alsof zij erin geloofde dat ik haar ook deze keer kon redden.

En wat heeft ze me vaak geemotioneerd.
Ze liet op allerlei manieren merken dat ze me de liefste mama vond.
Kopjes geven, op bed tegen me aan kruipen, spinnen (wat ze had verleerd in het lab) én ze kwam zelfs voor de eerste keer op schoot zitten!
Dit laatste was uit den boze, altijd weer die onzekerheid van haar van vroeger,
‘zouden ze niet…’
Ze liet zó merken dat ze ‘t volste vertrouwen had in me, wat onbeschrijflijk veel met me deed.
En heel ver weg geloofde ik nog in een herstel voor haar.

Zij knokte door,ik knokte door,met een basis van liefde voor elkaar.

Inmiddels een week verder, al 4 dagen heeft ze niet over gegeven en zelfs haar diarree wordt minder.
Ze eet weer als een tijgerin en is blij.
Ze groeit en bloeit, als een jonge bloem.

Mijn god, wat hou ik veel van alle dieren, maar Robijntje,you ‘re something special.
Zó trots op je kleine meis!
Deze momenten pakken niemand ons af en we genieten van ‘t nu.
Intenser dan ooit.

Haar profiel, voor wie haar verleden nog niet kent.