9-11-2016 Afscheid Joey

Het liefst deel ik met jullie alleen positieve gebeurtenissen, maar ook dit hoort er helaas bij hè…
Alweer 6 weken geleden verdween lieve Joey en nog steeds is ze nergens gesignaleerd.
Om haar gemis een plekje te geven in mijn volle koppie, heb ik weer een brief geschreven aan haar, die ik ‘graag’ met jullie deel…

Lieve Joey,

Alweer 6 weken geleden kwam je niet thuis.

6 weken lang ben je elke seconde in mijn hoofd geweest.
Overdag ‘zie’ ik je overal en ‘hoor’ je schattigste luide miauwtje.
S nachts ben je in mijn dromen, áls ik de slaap kan vatten.
Soms lijk je er zó echt, dat ik wakker schrik om je binnen te laten.

En soms is ‘t alsof ik in mijn dromen zie wat er met je is gebeurd.
In mijn droom kan je ‘t grote ongeluk alleen van je afschudden en kom je snel in paniek naar me terug gerend en rennen we samen naar binnen.
Ik voel dan dat intense geluk, dat je er nog bent en geef je je lievelingsmaaltijd.
Vervolgens ga je tevreden spinnend jezelf schoonmaken op je favoriete kussen in mijn slaapkamer.
Als ik je dan welterusten kom wensen, knijp je tevreden je oogjes klein, zoals alleen jij dat kon doen.

De omstandigheden omtrent de 8e Hemel brengt zoveel onzekerheid, maar lieve Joey, jouw gemis gaat hier haast overheen.
Waar zou je zijn?
Heb je geleden lieve Joey?
Hoe kan ‘t dat jou dit overkomt?
Ontelbare vragen, ontelbare onzekerheden.
Je was zó slim,snel en handig, jou zou nooit iets overkomen Joe, je zou sterven als een oude poes, remember?

Diep in mijn hart weet ik vanaf de eerste dag dat je er niet meer bent, vergeef me als ik ‘t mis heb lieve Joey.
De deur blijft altijd op een grote kier voor je, maar ik wil weer verder Joey.
Ik moet verder, ik wil weer genieten van je maatjes, zonder de begrenzing van de onzekerheid en ‘t verdriet om jou.

Je grote vriendin Zen mee laten liften op mijn schouders, met een intense lach, zonder de zwaarte van jou erbij op mijn schouders lieve schat.
Zen kunnen aaien met genot, als ze in jullie gezamenlijke mandje ligt, niet meer met jou aan haar zijde, zonder een brok in mijn keel te krijgen.

Vergeef ‘t me alsjeblieft lieve Joey, weet dat je slim genoeg bent me te begrijpen.
Voor altijd koester ik onze gelukkige 12 jaren.
Zóveel geweldig mooie momenten met je mogen kennen, met zóveel gelach,want jij kon me laten lachen als geen ander, met je bijzondere karaktertje.
De zorgen die ik om je heb gehad vroeger, en uiteindelijk los kon laten omdat ik zag dat je jezelf redde, blijken niet onterecht geweest te zijn…
Ook dat moet ik loslaten lieverd, ik heb mijn best gedaan voor je.
Je hebt je bucket-list je hele leventje kunnen leven, alleen véél te kort…

Het ‘had-ik-maar-gevoel’ blijft ook lastig een plekje te geven Joey, ondanks dat ik weet dat ik je hierin niet kon begeleiden.
Je ging altijd je eigen weg,óók de laatste dag dat je hier was, ik had je niet kunnen stoppen.
Sterker nog, dat had je niet eens gepikt hè Joey?
Ik weet dat ook jij niet van plan was ver weg te gaan, alleen vrees ik dat, al was je niet ver, dat vreselijke verkeer je tóch heeft verrast.

Met heel mijn hart hoop ik dat je vanaf een andere plek mee kunt genieten lieve Joe en je weer geluk mag voelen en kennen.
Dat je jezelf óók vergeeft, om die ene fout die je waarschijnlijk fataal werd.

Dit voelt als een afscheid Joey.
Ik heb zelfs een gedenk-plaats gemaakt in je favoriete vogelhuisje, waar je zo graag zat, voor je raam.
Mocht mijn gevoel kloppen en je er niet meer bent, verdien je dit waardige afscheid lieverd.
Waardiger kan ik ‘t je helaas niet meer geven…

Voor de zekerheid is er nog plaats over in ‘t vogelhuisje voor je Joey én t plekje bij ‘t raam, waar je je altijd meldde, als je binnen wilde, blijft ook vrij…
Lynxx heeft je vaste voerplaats op ‘t aanrecht ingepikt, maar mocht je terug komen Joey, Lynxx zijn reserve-eetplekje staat ook klaar.

Dag meisje, tot wederziens,hoe dan ook…

P.s. lieve mensen, binnenkort weer een up-date over de situatie omtrent de 8e Hemel…