2-3-2017 Randy naar de dierenarts

In alle drukte moest ik vandaag totaal onverwachts met lieve bed-vriendje Randy naar de dierenarts.
Hij kon niet plassen.
Het aandoenlijke lieve ventje zit al een jaar in zijn ‘reserve-tijd’, maar ook nu vond ik ‘t absoluut zijn tijd niet!
Onder normale omstandigheden komt de dierenarts vaak hier, of gaat één van de vrijwilligers met een patiëntje naar de dierenarts.
In dit geval, mijn vaste dierenarts is op vakantie en onder geen enkel beding wilde ik Randy weg laten brengen.

Dusss, een lieve vrijwilliger gebeld om te rijden en ik, Randy en de hondjes(die altijd meegaan) met zijn allen achterin de auto.
Randy is de enige die nooit in een reismandje gaat, maar in mijn armen reist.
Het voelt vertrouwt voor hem en zelfs dan geniet hij intens.
En ik ben dan gerust, ondanks mijn wagenziekte.

2 uur lang zijn we bezig geweest met mijn vriendje bij de dierenarts.
Er moesten röntgenfoto’s gemaakt worden, zonder een roesje.
Randy is immers 18+, dus niet verantwoord hem iets te geven.
Ook moest hij een katheter in om goed beeld op de foto’s te krijgen.
Ik wist dat, als hij me bleef vertrouwen en rustig bleef, ‘t ons zou lukken zonder roesje.
Ik had zó met hem te doen, hij heeft immers ook spondylose, dus op zijn rug plat liggen is niet te doen voor hem.

Mijn dappere ventje bleef me ontroeren.
Tijdens de röntgenfoto’s hadden we zijn hoofdje op een dekentje gelegd, zodat hij niet helemaal plat hoefde te liggen, met zijn pootjes in mijn handen.
Al zoenend en vertrouwend op mij en de lieve assistente liet hij alles toe.
Hij bleef me aanstaren, alsof hem dat steunde, zó bijzonder.

Later,in de wachtkamer was het een drukte,maar Randy hing heerlijk in mijn armen, wederom vertrouwende op mij dat alles goed kwam.
En dat kwam ‘t, want we mochten lekker naar huis, waar ik bij aankomst weer extra zoentjes kreeg van hem en hij tevreden op bed ging slapen.
Wat is dierenliefde toch onbegrensd…
Allerliefste Randy, wat hou ik toch veel van je.
Vanavond sluit ik je weer in mijn armen in onze slaap, jouw pootjes in mijn handen en hoogstwaarschijnlijk vervolgd met veel zoentjes.
Ik hoop zó nog voor heel lang…

De uitslag van de röntgenfoto’s gaven een vreemd, verontrustend beeld.
Over een paar dagen komt mijn dierenarts weer thuis, en gaan we overleggen wat te doen.
Inmiddels is Randy naar omstandigheden weer ok en heeft geen pijn.
Wordt vervolgd…