16-4-2017 R.I.P. Randy

Ruim een maand geleden waren we bij de dierenarts liefste Ran, waar de prognose na de echo niet goed was.
Je ernstige spondylose was goed zichtbaar,maar je blaas was óók niet goed, het leek op een tumor.
Ook je buikje bleef een groot probleem.
Ik besloot elke dag te genieten van ‘t nu met je.

Dat deden we al extreem hè Ran, wat was jij een genot.
Vandaag realiseerde ik me, jij was voor mij de ‘Tim’ onder de poezen.
Mijn soulmaatje, mijn alles.

Katten vinden het normaal dat er voor hen gezorgd wordt, maar jij was anders.
Alles wat ik voor je deed, nam je me in grote dank af.
Vaak bezegeld met een intense zoen van je, waarna je me dankbaar aankeek met je mooie, lieve grote kijkers.
In de nacht kwam je altijd in mijn holletje liggen.
Jouw pootjes in mijn handen en regelmatig ging je mooie koppie omhoog om me een liefdevolle zoen te geven.’
Zo vaak werd ik wakker daardoor en elke keer weer maakte mijn hart dan een vreugdesprongetje.

Ook vannacht kroop je weer dicht tegen me aan, maar de zoentjes kwamen deze keer niet…

Vanmorgen at je nog iets, maar je lijfje was moe.
Jouw zieltje daarentegen bleef vasthouden aan ons geluk en onze liefde.
Iedere keer als je me zag, kreeg je weer die liefdevolle blik in je ogen en straalde je.
Het maakte me zo onzeker, want daardoor leek het alsof je iedere keer weer fitter was.
Tot ik me realiseerde dat het puur kwam omdat je mij zag.
Je liefde was zó groot liefste Ran, onbeschrijflijk.
Zo groot dat je door wilde gaan tot je erbij neer zou vallen én je een lijdensweg voor lief zou nemen om bij me te blijven.

Hoe hard mijn hart ook huilde lieve, dierbare vriendje, ik moest je dit besparen.
Ik heb je mee genomen naar de tuin, waar het je gegund was om de laatste zonnestralen te voelen.
Het ging bij mij door merg en been, maar wat genoot je nog!
Daarna heb ik je mee genomen naar binnen en zat je in je ‘eetmandje’ te wachten op iets lekkers.
Eigenlijk wilde je niets, maar het leek alsof je het voor mij deed, dat je toch iets snoepte.

Na het eten heb ik je naar bed gebracht, een uur voordat de dierenarts zou komen.
Je ging lekker liggen spinnen en ik brak.
Ik hield je vast en je troostte me, weer met zoentjes..
En zo ging je heen, in de puurste vorm van liefde.

Allerliefste,bijzondere Randy, met geen pen te beschrijven hoe ik je ga missen, maar ben je eeuwig dankbaar dat ik je heb mogen kennen.’
Ik gaf jou een gelukkig leven ruim 2 jaar geleden, maar jij mij ook, door er te zijn zoals je was.
Je liet me zien dat geluk bestaat, óók in zwaardere tijden.
Je liet me voelen hoe liefde hoort te voelen.

Dag lief vriendje, rust zacht en ik zie uit naar de dag dat ik je weer in mijn armen mag nemen.
Voor altijd in mijn hart.

Randy’s profiel vindt u hier.