2-9-2018 R.I.P. Lieve Opa Tommie

En dat deed je!
Je genoot van je privacy, de rust en op ‘afspraak’ wilde je een knuffel, die je uiteraard kreeg.
Je hield van regelmaat, elke middag even een frisse neus halen, daarna ging je zelf weer naar je kamer, lekker chillen in je favoriete stoel, in afwachting van je luxe diner én een knuffel.
Ondanks je slechte longen was je verder topfit.
Je moest af en toe supplementen en medicatie hebben, maar had verder nog een lijf van een jonge god.

En toch, opeens werden je longen je fataal.
Plots kreeg je een longbloeding, wat was dat heftig lieve schat, maar je gaf niet op.
Je was kortademig daarna, maar je wilde doorgaan met genieten.
Je wilde extra knuffels en aandacht en extra snoeperij, wat je natuurlijk mocht ontvangen, ondanks de gekte in de Achtste Hemel.

We hebben nog geprobeerd je te helpen met medicatie, maar het werd niet beter hè opa?
Vrijdagavond heb ik je vlak voor het slapen gaan nog geknuffeld, wat genoot je weer.
Op bed kon ik je volgen op de ingestelde camera, je lag lekker op je stoel.
De volgende ochtend zag ik, bij het wakker worden, dat je er nog vredig lag te rusten, maar plots was je weg.
Ik snelde naar boven en trof je.
Je lijfje gaf op, mijn hemel, wat een hel, je zo te zien, vechtend voor je leven.
Terwijl had ik mijn lieve dierenarts aan de lijn, maar we konden niets meer doen voor je.
Je stierf met je hoofdje in mijn handen, wat een pijn en verdriet.
Vlak daarna heb ik je weer op je stoel gelegd, waar je zo graag lag (foto).

En toch Tommie, ben ik dankbaar.
Dat ik er mocht zijn voor je, zelfs op het laatste moment.
Dat je niet lang hoefde te lijden en tot het laatste moment genoot.
Én dat er mensen zijn zoals je lieve vrouwtje, die je deze laatste maanden zó gunden en ik je op mocht vangen.
Het had geweldig geweest als het langer had mogen zijn, maar je intense genot wat je hebt mogen beleven staat voorop.

Ik mis je kusjes lieve Tommie, ik zal je nooit vergeten.
Dank je wel voor je intense liefde.
Rust zacht mooie jongen.