4-4-2019 R.I.P. Mobi

Het gaat opeens zo snel achter elkaar aan…
Afgelopen maandag is lieve senior Mobi (18jr) plots overleden.
Door de drukte en de emoties kon ik er nog niet eerder over schrijven.

Lief bijzonder mannetje, jij was hét voorbeeld voor waar we voor staan met je grenzeloze dankbaarheid.

Zwaar getraumatiseerd kwam je bij ons met je bange broertje Bertje.
Onafscheidelijk waren jullie, maar ook zo bang voor de boze wereld.
Het eerste half jaar lagen jullie onder het bed, dicht tegen elkaar aan.
Jij kwam soms tijdens voertijd naar me toe, maar vooral omdat je trek had.

Jullie hadden tijd nodig en die kregen jullie…
Langzaam aan begonnen jullie te ontdooien, jij vooral.
Jij was duidelijk de stoerste van jullie twee.
Stap voor stap gingen jullie verder op ontdekking, jij soms twee stapjes per keer.
Tot de dag dat je ontdekte dat er een wereld buiten was, je was in rap tempo om.
Je kwam gezellig op stal om te snacken, mijn hemel, wat genoot ik van je.
En wat genoot jij.

Vreemden accepteerde je, maar alleen maar als ze iets lekkers gaven en ik op de achtergrond was.
En toch bleef je je broertje ook trouw.
Je ging zo aandoenlijk tegen hem aanliggen als hij bang was, iedere keer ontroerde je me weer met je empathie.

Na de verhuizing brachten jullie de eerste nacht weer samen onder het bed door, het brak mijn hart.
Maar de volgende dag was jij er al klaar mee, vanaf die dag ging je helemaal los. Voor niets en niemand was je nog bang.
Niemand straalde zoveel vrolijkheid en geluk uit als jij.
De hele dag liep je rond met een grote lach, kereltje, wat was je het zonnetje in en rondom huis.
Ondertussen liet je duidelijk je broer los, die zich langzaam aan ook zelfstandig ging bewegen.
Zelfs hij maakte nieuwe vrienden, net als jij.
Misschien moest zelfs ook dat zo zijn…

En toch zag ik de laatste weken dat je echt een oud heertje werd.
Je liep met alles nog voorop, was tijdens de uitloop-tijden er altijd als eerste bij en ons bosje vond je één groot feest, maar het ging trager dan voorheen.
Maar je bleef genieten, net als ik van jou.

Sinds kort had je iets nieuws, zo bijzonder.
Tijdens de laatste avond ronde, waarbij ik iedereen nog check en knuffel, mocht ik je altijd uitgebreid aaien, maar bleef je lekker licht slapen.
Sinds kort stond je op en ging jij mij uitgebreid knuffelen.
Hard spinnend enthousiast kopjes geven en je kronkelende jezelf in allerlei bochten om je liefde en dankbaarheid te tonen.
Het voelde iedere keer als een groots kado ventje, wat was ik bevoorrecht.
Misschien voelde je al wat er komen ging Mobi?

Maandag ochtend kroop je als altijd nog ondeugend in de voerkast terwijl ik voer klaar maakte voor iedereen.
Een paar uur later was je op.
Je lag bijna levenloos, wat een schok Mobi.
Mijn ergste scenario, tijdens de xxl-schoonmaak-dag! Maar ik wilde er zoveel mogelijk voor je zijn.
Samen zijn we nog een laatste keer ons bosje in geweest (foto).
Je spinde zachtjes.
Vervolgens heb ik je lekker op een zacht kussen neergelegd, daar waar je vaker lag.
We wisten het allebei, dit duurde niet lang meer.

Ik deed mijn werkzaamheden zo snel mogelijk om weer bij je te kunnen zijn, en iedere keer weer begon je zachtjes te spinnen als je me zag en ik bij je kwam zitten.
Tot die laatste keer…
Ik kwam terug van buiten, je werd wakker, viel om in mijn handen, je hoofdje in één hand en stierf.
Zo emotioneel.

Het is nu stil Mobi, zo zonder jou.
Niet alleen voor mij was je het zonnetje, maar iedereen mist je blije aanwezigheid.
Je zit in ons hart, maar wat een leegte laat je achter.

Lieve Mobi, ik hoef je niet te beloven dat ik goed op je broertje pas, dat heb je gelukkig met je eigen ogen mogen zien.

Rust zacht bijzonder mooi ventje.
Ik hou van jou, wij allemaal houden van je, intens veel❤