12-5-2019 Arme Joris.

Stel je toch voor…
Je gaat ‘s avonds naar bed en de volgende ochtend ben je blind.
Dat overkwam Joris (10 jr).
Het kereltje was helemaal van slag, logisch en raakte in een depressie.
Hij wilde niets meer, was erg onzeker en verdrietig en gaf de moed bijna op.

Joris was altijd al een zwaarmoedige kater. 
Het gras bij de buren was altijd groener, deze eigenschap hielp hem niet.
Ik probeerde van alles met hem, maar niets leek hem nog te interesseren.
Totdat ik bedacht, Joris vond het altijd heerlijk even als een baby in mijn armen te hangen.
Normaal gesproken hele korte momenten, al snel was hij het altijd zat, maar ik besloot hem overal rond te dragen.
Het hielp.?

Deze keren had hij geen haast om uit mijn armen te komen, integendeel.
Hij liet het gebeuren, genoot en vooral, hij liet liefde overheersen en zijn onzekerheid liet hij langzaam aan los.
En inmiddels miauwt hij weer zoals alleen hij kan, zeurt hij weer ouderwets en kent het hele terrein op zijn voelsprieten.
Dierenrijkdom ten top. 

Mega trots op je lieve Joris! 

<3 

Voor de zekerheid hebben we onlangs bloed afgenomen van hem, alles leek in orde, maar waarschijnlijk heeft hij die bewuste nacht een tia gehad, wat hem blind maakte.

Voor wie Joris de sproeier niet kennen: https://stichtinghanna.nl/index.php/profiel-joris/