Lieve Barbie
Wat kan het leven toch oneerlijk zijn.
Je was te jong en hadden nog een heel leven voor jemoeten hebben.
Barbie, je genoot met volle teugen van je grote liefde Dalton en wat was de liefde wederzijds!
Dalton met zijn zware rugzakje was op slag verliefd op je.
Ik zie jullie nog rennen in Haule, zo aandoenlijk.
Samen hadden jullie een extra stuk tuin ingepikt waar jullie naar hartelust speelden, maar zodra jullie je naam hoorden kwamen jullie samen aangerend voor iets lekkers.
Alles deden jullie samen, geen seconde waren jullie gescheiden.
En opeens rende je niet meer.
Je ging de ‘doktersmolen’ in en vocht voor je leven, met Dalton lief aan je zijde.
Even leek het erop dat je kracht de ziekte overwon, maar in Bourtange kwam de ziekte helaas terug.
Nog nooit heb ik een konijn zo zien vechten voor haar leven lieve Barbie.
Je soortgenoten stoppen op een gegeven moment met eten, maar jij niet.
Je bleef vechten, hoe zwak je ook werd.
Je hebt me zó laten twijfelen Barbie. Moest ik ingrijpen en je uit je zieke harnas verlossen?
Terwijl jij alleen maar wilde blijven leven en Dalton aan je zijde lag?
Maar opeens was het jouw tijd…
Je stierf naast je grote liefde, zoals je het gewenst had denk ik.
Je vriendje Dalton heeft inmiddels twee nieuwe vriendinnen (foto boven), twee van de geredde kerst-slachtkonijntjes.
De liefde is zichtbaar anders Barbie, maar hij geniet weer, weet zeker dat je het zo had gewild…