R.I.P 1-10-2018

Het verhaal van Hettie:

Madammetje was de hele dag lekker buiten aan de wandel.
Bijzonder genot, want zij was niet alleen senior, maar ook hartpatiëntje.

Toen ze kwam, al een tijdje geleden, had ze ook blaasgruis.
Beide aandoeningen waren onder controle.

Zelfs zó goed, dat ze eigenlijk weinig klachten meer had.
Voorheen had ze vaak hartkloppingen, maar dit gebeurde haast niet meer.
Ben ervan overtuigd, dat haar omstandigheden hierbij een grote rol speelden, in combinatie met goed voer en een dosis liefde.

Ze had dan ook een hele verlanglijst gemaakt, wat ze wilde.
Alles, behalve met de grote groep mee wandelen.

Hettie had haar eigen regels bedacht, waar ik me uiteraard keurig aan hield.

Zo ging ze bv door een deur naar buiten en binnen, die niet door de andere diertjes werd gebruikt.
Ze meldde zich keurig op tijd voor haar medicatie, hielp me even mee op het aanrecht, met t klaar maken van de andere medicaties en liep vervolgens weer terug naar ‘haar’ deur.

In tegenstelling tot de andere poeskids mocht zij tot ‘s avonds laat buiten zijn.
Wederom gaf ze zelf aan, wanneer ze nog even een hapje wilde en op haar eigen kamertje wilde slapen (toegankelijk voor allemaal, maar Hettie had ervoor gezorgd dat t HAAR kamertje was ).

Af en toe nam ze buiten een rustmomentje (zie foto), in een plantmandje voor ‘t keukenraam.
Als ze dit smoeltje trok, wist ik ‘t al, ze wilde zo heel even naar binnen.

Lange tijd had ze bij Dierenopvang ‘t Heerveld gezeten, waar ik al op dag één verliefd was op haar,met haar prachtige grote kijkers.
Het heeft me ook verbaasd, dat er niemand was, die haar wilde adopteren.
Achteraf maar goed ook, want nu was ze écht thuis, in de 8e Hemel.

Hettie kreeg medicatie en speciale voeding.