R.I.P. 16-04-2017
Spijtig genoeg weer slecht nieuws.
Zijn lijfje was op, maar zijn genot bleef tot ‘t allerlaatste moment.
Nog nooit heb ik zo getwijfeld.
Het verdriet is verstikkend, maar voor mijn allerliefste bedvriendje was het goed zo…

Ruim een maand geleden waren we bij de dierenarts liefste Ran, waar de prognose na de echo niet goed was.
Je ernstige spondylose was goed zichtbaar, maar je blaas was óók niet goed, het leek op een tumor.
Ook je buikje bleef een groot probleem.
Ik besloot elke dag te genieten van ‘t nu met je.

Dat deden we al extreem hè Ran, wat was jij een genot.
Vandaag realiseerde ik me, jij was voor mij de ‘Tim’ onder de poezen.
Mijn soulmaatje,mijn alles.

Katten vinden het normaal dat er voor hen gezorgd wordt, maar jij was anders.
Alles wat ik voor je deed, nam je me in grote dank af.
Vaak bezegeld met een intense zoen van je, waarna je me dankbaar aankeek met je mooie,lieve grote kijkers.
In de nacht kwam je altijd in mijn holletje liggen.
Jouw pootjes in mijn handen en regelmatig ging je mooie koppie omhoog om me een liefdevolle zoen te geven.’
Zo vaak werd ik wakker daardoor en elke keer weer maakte mijn hart dan een vreugdesprongetje.

Ook vannacht kroop je weer dicht tegen me aan, maar de zoentjes kwamen deze keer niet…

Vanmorgen at je nog iets, maar je lijfje was moe.
Jouw zieltje daarentegen bleef vasthouden aan ons geluk en onze liefde.
Iedere keer als je me zag, kreeg je weer die liefdevolle blik in je ogen en straalde je.
Het maakte me zo onzeker, want daardoor leek het alsof je iedere keer weer fitter was.
Tot ik me realiseerde dat het puur kwam omdat je mij zag.
Je liefde was zó groot liefste Ran, onbeschrijflijk.
Zo groot dat je door wilde gaan tot je erbij neer zou vallen én je een lijdensweg voor lief zou nemen om bij me te blijven.

Hoe hard mijn hart ook huilde lieve, dierbare vriendje, ik moest je dit besparen.
Ik heb je mee genomen naar de tuin, waar het je gegund was om de laatste zonnestralen te voelen.
Het ging bij mij door merg en been, maar wat genoot je nog!
Daarna heb ik je mee genomen naar binnen en zat je in je ‘eetmandje’ te wachten op iets lekkers.
Eigenlijk wilde je niets, maar het leek alsof je het voor mij deed, dat je toch iets snoepte.

Na het eten heb ik je naar bed gebracht, een uur voordat de dierenarts zou komen.
Je ging lekker liggen spinnen en ik brak.
Ik hield je vast en je troostte me, weer met zoentjes..
En zo ging je heen, in de puurste vorm van liefde.

Allerliefste, bijzondere Randy, met geen pen te beschrijven hoe ik je ga missen, maar ben je eeuwig dankbaar dat ik je heb mogen kennen.’
Ik gaf jou een gelukkig leven ruim 2 jaar geleden, maar jij mij ook,door er te zijn zoals je was.
Je liet me zien dat geluk bestaat, óók in zwaardere tijden.
Je liet me voelen hoe liefde hoort te voelen.

Dag lief vriendje, rust zacht en ik zie uit naar de dag dat ik je weer in mijn armen mag nemen.
Voor altijd in mijn hart
***
Ik zal me eerst even voorstellen, ik ben senior Randy.
Ik kwam een tijdje geleden in ‘t asiel terecht (waar Opa Joep ook heeft gezeten heb ik van horen zeggen), met mijn hele rugzak.

Ik had veel pijn en moest veel onderzoeken doorstaan.

Ik bleek spondylose te hebben, een hartkwaal en iets met mijn darmpjes.
Daardoor moest ik speciale medicatie, maar het hielp allemaal niet direct.
De lieve mensen van ‘t asiel zochten net zo lang door, totdat het iets beter ging met me. Inmiddels voelde ik me stukken beter door de juiste medicatie en wilde ik zó graag iemand om me heen die van me houdt, maar in de wandelgangen van ‘t asiel ving ik al op dat dat kansloos was voor me.
Daar houden ze óók van me hoor, maar is toch anders dan een eigen thuis krijgen waar ik nog even mag genieten op mijn oude dag.

In mijn dromen was ik ergens, waar ik alles kreeg wat ik wenste.
Een eigen tuin, een lieve mama die me goed verzorgt en lieve vriendjes om me heen. Soms dacht ik dan dat ik dood was, het leek wel de hemel in mijn droom. En wat bleek, ik mocht écht naar de Hemel!!! Neee, ik ging niet dood, ik mocht naar de 8e Hemel!!!!!
De lieve mensen in het asiel hadden mijn koffertje al gepakt en iemand kwam me halen, die me rechtstreeks naar de 8e Hemel in Friesland had gebracht!

Update Juni 2015
Inmiddels 2 weken op de Achtste Hemel en naar omstandigheden gaat ‘t top met hem! Zijn volle rugzakje wordt een beetje leger inmiddels.

Zijn spondylose is onder controle door pijnstillers en t kereltje huppelt vrolijk rond.
Zijn achterpootjes zullen altijd een beetje wankel blijven, maar met gemak springt hij overal op en af, waar hij zichtbaar van geniet.

Hij had in ‘t begin een erg opgezwollen buikje en zijn darmpjes waren erg van slag (iets waar hij al langer last van had, in asiel al foto’s van gemaakt, gelukkig geen vocht in zijn buikje). Maakt me erg zorgen daarom, dus ben direct in actie gekomen om dit probleem aan te pakken. Hiervoor krijgt hij nu homeopathische druppels, die fantastisch aanslaan.
In combi met speciale voertjes, heeft hij elke dag een mooi poepje in zijn bak. Hoe blij kan je daarvan worden! Zijn opgezwollen buikje is zachter geworden, een top teken!

Het kereltje wil niets liever dan aandacht en kroelen. Kan zoenen als de beste, dus elke minuut die ik over heb, krijgt hij daarvoor.

Up-date januari 2017. Randy geniet nog steeds intens,maar zijn buikje rommelt. Er is iets gaande(waarschijnlijk een tumor),maar gezien zijn leeftijd is opereren geen optie meer. Genieten van ‘t nu en dat doen we!