R.I.P. 08-06-2017

Senior, ex-langzitter, ex-blaasgruispatiënt en ex-chronische niesziektepatiënt.

Terry is in het asiel terecht gekomen, omdat zijn mensen gingen verhuizen en er geen ruimte meer voor hem was.
Bijna een jaar lang heeft hij daar met veel tegenzin gezeten, ondanks de goede zorgen van alle medewerkers van het asiel, Terry vond de drukte om zich heen vreselijk en gedroeg zich daar ook naar. Het resultaat was dat niemand hem sympathiek vond.

Hij is in mijn tehuis terecht gekomen (koos me letterlijk uit in het asiel, door op mijn schoot te gaan liggen, iets wat hij nooit deed én nooit doet) en heeft zijn “verlanglijstje des levens” aan me overhandigd.

Binnen afzienbare tijd was hij zo goed als ziektevrij!
Wel blijft zijn blaas een gevoelige plek. Zodra hij stress voelt komen de klachten terug.
De lieve, grote jongen is erg gevoelig voor veranderingen.
Zelfs een korte visite van een vreemde op het erf kan al invloed hebben op zijn gesteldheid.
Inmiddels heeft hij zijn draai gevonden, en gelukkig gebeurt dit nog maar zelden.

Vaste gewoonte van hem is mee het bospad op, om de hondjes uit te laten en de schaapjes te voeren.
Altijd wachtend op een aai van mij, anders loopt hij niet mee.
Genot ten top, met lieve Terry.

Up-date januari 2017.

Ter is inmiddels terminaal,door chronische alvleesklier-ontsteking. Hij geniet van ‘t nu,samen met mij.