Eindelijk is het zover!
Wij mogen ter adoptie, zoo spannend!
Helpen jullie ons mee, na alle roering in ons leven nu eindelijk een eigen thuis weer te vinden?
Een plekje waar we wél gewoon oud mogen worden en kunnen blijven genieten?
Delen erg welkom.
De vorige mensen van deze twee lieve senioren wilden ze laten euthaniseren ivm hun emigratie.
Diva en Prada, moeder en zoon, konden helaas niet mee…
Godzijdank nam de dienstdoende dierenarts met ons contact op en werden Diva en Prada met spoed door vrijwiligers veilig naar Leeuwarden gebracht.
Daar zitten ze tijdelijk in een geweldig gastgezin, waar ze eerst hun verdiende rust kregen, na alle traumatische ervaringen.
Inmiddels zijn ze helemaal klaar voor een forever home.
We hopen zo dat we een fijn plekje vinden!
Bij interesse, stuur ons gerust een bericht of mail.
Hieronder hun zelf geschreven verhaal én filmpjes.

Hallo lieve mensen, ik ben het, Diva. Ik dacht, het wordt nu wel eens tijd om me goed aan jullie voor te stellen. Ik ben nu ruim 7 weken bij mijn opvangmama samen met mijn zoon Prada, en we moesten best wel wennen. Ik ben blij dat ik me kan verstoppen en dat ze me mijn eigen gang laat gaan. Van mezelf ben ik namelijk best wel eenkennig dus ik moest erg wennen aan een nieuw persoon in mijn leven. Dat snappen jullie vast wel. En in verstoppen ben ik nu eenmaal heel goed, dat deed ik ook altijd in mijn vorige huisje als er bijvoorbeeld visite kwam Ik lig graag hoog bovenop de krabpaal. Heerlijk vind ik dat. Af en toe ligt Prada daar, maar die stuur ik dan gewoon weg. Ook lig ik graag onder het bed. Ik hou steeds meer van mijn opvangmama haar aanwezigheid. Ik kom ook vaak even kijken als ze in de buurt is of loop naar haar toe voor een aai. Ik hou namelijk erg van heerlijk kroelen, maar vond dit in het begin erg spannend. Nu niet meer. Ik kan er geen genoeg van krijgen! Als het maar in mijn eigen tempo kan, dan ben ik op mijn best. Ook vind ik spelen erg leuk, vooral die grappige muisjes en balletjes. Die sla ik heerlijk door de kamer.

Genoeg over mij, Prada wil zich ook graag voorstellen. Hij zal wel niks vertellen over dat hij mijn eten steelt. Ja ja, dat is echt zijn kwaliteit hoor, dan trekt hij zo met zijn pootje mijn bakje eten naar zich toe. Ongelooflijk hè? Dus bij deze: ik krijg mijn vlees graag op een plat bordje geserveerd ver weg van Prada zodat ik rustig kan eten.

Hoi lieve mensen, Prada hier. Volgens mijn opvangmama ben ik een hele mooie kater, groot en sterk, maar wel onzeker. Tja, dat klopt wel. Ik vind veel dingen spannend en hou dus van rust om me heen. Als er iemand in mijn buurt komt, ga ik gelijk blazen. Dat kan ik als de beste. Maar ik had al snel in de gaten dat ik nergens bang voor hoef te zijn. Mijn opvangmama laat me namelijk helemaal met rust en doet geen enkele poging om me te lokken of te aaien. Dat vind ik enorm fijn, dus nu blaas ik wel af en toe nog (dat doe ik al 11,5 jaar tegen vreemden), maar ik ben ook aan het miauwen geslagen. Eigenlijk veel leuker en ik voel me er ook prettiger door. Dan kletsen we er samen op los. In het begin durfde ik af en toe een kopje te geven tegen haar been, maar nu kom ik ook graag bij haar voor een aai. Het liefst kijk ik naar haar als ze bezig is, of ons voorleest of het eten klaar maakt. Dan zorg ik echt wel dat ik vooraan zit. Voor de rest lig ik ook graag verstopt (zeker als er visite is) of heerlijk op mijn kussen op een verhoging. Spelen vind ik ook super leuk, balletjes en muisjes of gewoon even heerlijk rond rennen, ik ben er gek op.

Ik hou net als mijn moeder Diva van een rustig huishouden. Wij zijn niet gewend aan kinderen en honden, en zijn echte binnenkatten. Een veilige en goed afgesloten tuin zou fijn zijn, maar we kunnen niet vrij op straat. Je maakt ons vooral erg gelukkig met jouw liefde, met rust en regelmaat, hoge slaapplekken, speeltjes, lekker eten en dat we alles mogen doen in ons eigen tempo.

Wat ik nog vergeten was, ik ben echt gek op eten. Het liefst eet ik meerdere keren per dag vlees, meestal ben ik wat sneller met eten dan Diva en dan heb ik de gewoonte om bij haar wat uit het bakje te stelen of, als het me lukt, haar bakje naar mij toe te trekken. Niet echt aardig, ik weet het, maar het gaat gewoon vanzelf, dat is mijn aangeboren talent. Net als dat ik heeeeeel goed kan miauwen als ik eten wil, dan krijg ik echt praatjes en vertel ik je graag hoe blij ik ben. Ook geef ik dan af en toe liefdesbijtjes. Niet van schrikken hoor, het zijn maar zachte bijtjes.

Dag lieve allemaal,

Diva en Prada.

Ons mail adres: info@stichtinghanna.nl

Filmpjes:

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=661282192700762&id=100064569616909
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=673240001504981&id=100064569616909
https://fb.watch/mX4Nv–MFx/