Plotseling kwam ze in ons leven, ze was door omstandigheden zwaar getraumatiseerd, zo ernstig zelfs dat ze niet benaderbaar was en beet als je dichtbij kwam. Lieve mensen van een organisatie benaderde mij. Als tussenoplossing zou ze bij me komen, vooral om rust te voelen en veiligheid, daarna zouden we verder zien.

Op 20-06-2019 is ze bij ons gekomen. Tijdens de eerste uurtjes was ze heel voorzichtig, vond alles eng en spannend, en kroop uiteindelijk uit zichzelf in haar bench. Met een pollepel heb ik haar eten moeten toeschuiven, zo bang was ze van mijn hand.

Bizar genoeg, de volgende ochtend was het alsof ze begreep waar ze was en het veilig was voor haar. Ze kwam kwispelend haar bench uit en voelde zich opeens thuis, uit het niets. Vanaf dat moment wilde ze alleen maar dichtbij me zijn, bij iedere bewoner een wit voetje halen, in het bijzonder bij regelneef Red, dat had ze goed bekeken. 🙂 Haar ontwikkeling ging als een speer. Haar zelfvertrouwen groeit elke dag en ze voelt zich geliefd,en dat laatste is ze! Ze is inmiddels het zonnetje in de Achtste Hemel met haar aandoenlijke vrolijke gedrag en doet stinkend haar best ieders hart te veroveren, waardoor we allemaal verliefd zijn, op een paar katten na. Langzaam aan durft ze te geloven dat ze geluk mag voelen en de liefde mag vasthouden.
Ze zou voor herplaatsing zijn, maar deze keer mag Emma bepalen wat ze het liefste wilt. Ze voelt zich enorm thuis, dus verwacht dat we voor hele lange tijd een zonnig engeltje in ons midden hebben. ??